اسماعیل فروغی
شروط عمده ی طالبان درراه است
باساس اظهارات اخیر وزیرداخله و رییس عمومی امنیت ملی ، طالبان برای یک جنگ گسترده و پردامنه آماده می شوند . هدف طالبان ازگستردن دامنه ی جنگ ، انتقال رهبران شان ازمخفیگاه های پاکستان به داخل افغانستان ، تسخیرو تصرف ولایات عمده ی شرقی ، جنوبی و جنوب شرقی و پس ازآن تسخیرکابل با زوراست .
طالبان که ازآغاز به مذاکرات صلح بی باوربوده اند ، بخوبی می دانند که هیأت مذاکره کننده ی دولت ـ با آنکه سعی دارند خود شان را یکپارچه نشان دهند ، بی صلاحیت ، چندپارچه ومتشتت استند . یکی طرفدارحکومت موقت است و دیگری همانند رهبران دولت ، فقط شعارجمهوریت برزبان دارد ؛ بی آن که به آن باورداشته باشد .
اما موضع طالبان یکپارچه وثابت است . کم گپ می زنند ، کم مصاحبه می کنند ؛ اما آنچه می گویند روی آن محکم و مضبوط ایستاده اند.
قرارمعلوم طالبان به اشاره ی حامیان بین المللی شان ، بزودی دوشرط عمده ی شان را روی میزخواهندگذاشت : که یکی آن ایجاد حکومت موقت است و دیگری کناررفتن رییس جمهورغنی از رأس قدرت .
ازقراین برمی آید که طالبان همانند نیمی ازاعضای هیأت صلح ، حکومت موقت می خواهند .اماآنان حکومت موقتی می خواهند که اختیارات آن بیشتردردست خودشان باشد. آنان می دانند که با شامل شدن شان دریک چوکات دولتی ، طالبان جمهوری خواه آرام آرام راه امریکا ، دوبی ، ترکیه و هندوستان را در پیش خواهند گرفت وحریفان جهادیِ شان هم که حالا همه بروی خرمن هایی ازدالروطلا لم داده اند ، هرگز توان وخیال مقاومت دربرابرقوای خشن و بی رحم آنان را نخواهند داشت .
طالبان ایجاد حکومت موقت را که خود بخش اساسی آن باشند ، یک گام بزرگ دیگر بسوی پیروزی وشناخت سیاسی ـ نظامی شان در سطح ملی و بین المللی می پندارند .
براساس این حقایق ، من فکر میکنم ایجاد حکومت موقت که بیشتر به سود طالبان خواهد بود ، بهترین وتنها ترین راه دستیابی به صلح و توافق صلح نمیتواند باشد . شاید حکومت موقت ، داکتر محمداشرف غنی را از صحنه دورنماید ؛ اما آیا با کنارزدن داکترغنی جنگ هم خاتمه خواهدیافت ؟ آیا طالبان ازشرط برپایی امارت اسلامی بعنوان اصلی ترین شرط توافق صلح دستبردارخواهندشد ؟ آیا طالبان ذهنیت تاریک مذهبی و دیدگاه شان را نسبت به دیموکراسی ، تشیع ، زن ، هنر، تلویزیون ، انتخابات ، حقوق بشر و رنگارنگی اقوام ساکن افغانستان تغیرخواهند داد ؟ وآیاهای فراوان دیگر ...
به باور بسیاری ناظرانِ اوضاع افغانستان ، با برپایی حکومت موقت و کنارزدن محمداشرف غنی ازقدرت ، افغانستان به صلح نمی رسد . طالبان حتا در زمان حکومت موقت نیز، افراطیت مذهبی شان را برمردم تحمیل نموده و در تقسیم احتمالی قدرت ، تمامیت خواه تر، قومی تر و مذهبی تر از محمد اشرف غنی با گروههای کم زوردیگر برخورد خواهند نمود.
متکی به این حقایق ، مذاکرات دوحه ـ که به نحوی تسلیمی قدرت به طالبان به شیوه ی نرم و باساس نسخه ی خلیلزاد ـ پومپئو می باشد ، اگرثمرلازم به بارنیاورد ، کم ازکم زمان ادامه ی بی ثباتی را طولانی تر و زمینه ی ادامه ی جنگ وادامه ی انتقال جنگ به شمال افغانستان را مساعدترخواهد نمود که رهبران تمامیت خواه دولت افغانستان نیز بی علاقه به تحقق آن نمی باشند .
درچنین وضعیت حساس ، مردم چاره ای جز اتحاد آهنین وبرپایی رستاخیزملی در برابرطالبان رنگارنگ ندارند . درغیر آن دور باطل کشتار و جنگ همچنان ادامه خواهد یافت . اگر مردم درآرزوی ختم جنگ استند ، نسخه های امریکایی ـ پاکستانی هرگز کارآمد نخواهد بود . مردم باید در اندیشه ی ایجاد یک جبهه ی متحد ملی مقاومت بوده ، به دورآن حلقه بزنند وازهمین حالا برای پاسداری ازدستآورد های مدنی نیم جان موجود ، ازجان و دل تلاش و مبارزه نمایند .
بالا
بازگشت