دکتورعلی احمد کریمی

تکرارفجایع بازی بزرگ قرن ۱۹درافغانستان

رویداد های افغانستان داغ تر از گذشته  توجه سران ،نظامیان و سیاستمداران کشور های بزرگ و بازیگران منطقه را جذب گردانیده است. جوبایدن  برگشت امریکا را به خانواده اروپا و سوگند وفاداری این کشور را به ماده پنجم اساسنامه سازمان نظامی ناتو دروابط جهانی و ادامه همکاری های این سازمان را با امریکا درجنگ افغانستان اعلام نمود. دعوت امریکا به ادامه همکاری سازمان نظامی ناتو بیانگر آن است که این سازمان با امریکا در افغانستان آمده و با امریکا یکجا افغانستان را ترک خواهد گفت و ناتو خروج خود  را از افغانستان  مشروط به پایبندی طالبان به تعهدات شان می دانند. رویداد های کنونی پیرامون افغانستان کشورهای منطقه را دچار تب لرزه سیاسی گردانیده است . باد گرم  بازی های بزرگ برفراز افغانستان می وزد. این بازی بزرگ  بعد از قرن ۱۹ این بار به تقصیر خواسته  های غیر مسئولانه و ناهنجار طالبان و خود خواهی و لجاجت های سیاسی و تشنه به قدرت ارگ نشینان افغانستان را به پرتگاه تباهی خواهد کشانید. هردو جانب با شرایط غیر قابل قبول با زبان زور و استفاده ازجنگ همدیگر را تهدید می نمایند. هردو جانب به پشتبانی کشور های بیگانه قهرمان  نمایی می نمایند. کشور های منطقه با روشهای دوگانه و ریاکارانه به  تحریک، تحقیر و اهانت هردو جانب در این بازی بزرگ منافع  سیاسی و استراتژیکی خودرا در جنگ و ناامنی افغانستان دنبال می نمایند.ما به جای دشنام دادن به بیگانگان باید خودرا نفرین نمایم که مانند آنها ازمنافع ملی خود دفاع نمی نمایم . دلگرمی کشور های منطقه مانند چین،روسیه،ایران و پاکستان به میزبانی طالبان به خاطر دلسردی و اعلام  جنگ این گروه بر علیه نیروهای امریکا و ناتو است،کشور های مخالف امریکا از طالبان به قول معروف که دشمن دشمن، دوست ماست استقبال می نمایند . دولت جدید امریکا روسیه را تهدید کلیدی و چین را تهدید بالنده،ایران را سرکش و متمرد و پاکستان را اجیر و مزدور گوش به فرمان می داند.این کشور ها با طرفداری  از طالبان علاقمند اند تا دور از مرزهای  خود امریکا را درگیر جنگ طولانی بگردانند واین جنگ هرچند طولانی تر گردد به نفع آنها خواهد بود تا  توجه امریکا را از مشکلات داخلی خود دور تر بگردانند و کارشناسان این کشورها افغانستان را قبرستان امپراطوری ها می دانند و باور دارند که درجنگ افغانستان امریکا به سرنوشت شوروی سابق مواجه خواهد گردید .تا هنوز استراتژی جدید امریکا برای دستیابی به صلح واقعی  مشخص نگردیده است ولی تجارب گذشته نشان داده است که امریکا تنها با استفاده از زور نمی تواند صلح را در افغانستان تامین نماید و حتی شرایط خروج آبرومندانه و یا مسئولانه را  نیز طولانی تر خواهد گردانید و ازهمین سبب کشورهای مخالف سیاست های امریکا به خروج عجولانه وغیر مسئولانه امریکا و ناتو علاقمندی نشان می دهند . کشورهای منطقه با وجودیکه  دولت افغانستان را به رسمیت می شناسند اما می دانند که این دولت از اقتدار ملی برخوردار نیست، پشت آن خالی است  و بروی نیزه بیگانه  نشسته است و نشستن بروی نیزه مانند دلاوران  تکیه بر نیزه نیست و ازهمین رو به آینده روابط با این دولت نمی توانند اطمینان داشته باشند . کشور های منطقه با میزبانی طالبان می خواهند به امریکا نشان بدهند که امریکا به تنهایی قادر به تامین صلح ومبارزه با تروریسم نیست و در واقع با استفاده از مانور های سیاسی به امریکا وانمود می گردانند تا نفوذ و تاثیر آنان را برای دستیابی به صلح  افغانستان چون ابرقدرتهای اتمی و منطقوی به رسمیت بشناسد. امریکا اگر چه ظاهرا مخالف همکاری برای دستیابی به صلح با این کشور ها نیست منتهی به آنها وانمود میگرداند تا مطابق قواعد امریکا بازی نمایند و برای نظم و ثبات جهانی باید یک ثبات دهنده باشد. دورنمای روابط  میان امریکا و کشورهای روسیه،چین وایران فوق العاده تیره گردیده است و دولت جدید امریکا با سوگند وفاداری با اتحادیه اروپا جنگ را به خاطردفاع از دموکراسی  برعلیه این کشور ها که از آنها بنام " کشورهای متمرد و دیکتاتور" یاد مینماید اعلام نموده است.روابط میان امریکا روسیه وچین وارد مرحله خطرناک گردیده است و اگر این وضع ادامه یابد دنیا شاهد مقابله جویی بد تر از زمان جنگ سردخواهد بود و اگر اوضاع بطور احتمالی ویا تصادفی از کنترل خارج گردد فاجعه بزرگ به وقوع خواهد پیوست. طالبان وارگ نشینان بدون احساس مسئولیت  افغانستان را به میدان نبرد بازی های بزرگ تبدیل گردانیده اند، تکرار این بازی بزرگ بنا بر شهادت تاریخ فاجعه بزرگ به حاکمیت ملی افغانستان خواهد بود و مقصر این جنایت تاریخی طالبان وارگ خواهند بود که به خاطر قدرت طلبی های جنون انگیز به آینده افغانستان و سرنوشت مردم خود بازی می نمایند. البته گناه نیروهای سیاسی و حتی  مردم کمتر از آنان نه خواهد بود.موقعیکه سرنوشت کشور در خطر است هیچکس نمی تواند مصون و بیطرف باقی بماند.

دکتورعلی احمد کریمی امریکا