صمد كارمند
نشست ژنو با اعلام بیشتر از ۱۳ میلیارد دلار کمک مشروط برای چهار سال آینده افغانستان پایان یافت.
به روز های ۲۳ و ۲۴ نوامبر ۲۰۲۰ نشست بین‌المللی ژنو برای کمک به افغانستان با حضور نمایندگانی از ۷۰ کشور جهان و ۳۰ سازمان بین المللی در سوئیس با میزبانی مشترک سازمان ملل، فنلاند و دولت افغانستان دایر گردید.
افغانستان روز های تاریخی و سرنوشت ساز را سپری می نماید،جنگ با تمام وحشت آن از طرف طالبان بمنظور کسب بیشتر امتیاز های سیاسی و نقش بیشتر شان در قدرت ادامه دارد،دولت در بحران فزاینده ی فرو رفته که نبود حکومت داری خوب،عدم شفافیت و فساد گسترده این بحران را آنقدر ها با اهمیت ساخته تا جامعه جهانی در مورد ادامه کمک های شان تجدید نظر کنند و شرایط تازه را برای کمک ها طرح و در مقابل دولت افغانستان قرار دهند.
ما همه می دانیم که در سال های گذشته بخش بزرگ کمک های میلیارد دالری جامعه جهانی حیف و میل شده که ریشه آن همانا فساد،رشوت،عدم تحقق قانون،ادامه قدرت توسط زورمندان و دزدان و در نهایت نبود حکومت داری خوب و‌پاسخ ده می باشد،طی دو دهه با وجود کمک های بزرگ جهانی اکثریت مردم زیر خط فقر زنده کی می کنند و کدام تغییر چشم گیر در عرصه صحت عامه و تعلیم و تربیته رونما نگردیده است.بیشترین پول در جاهای به مصرف رسیده که در زیربنای اقتصادی جامعه تغییرات ژرف بوجود نیامده است.
امور مالی سکتور امنیتی کشور نتوانست درست مدیریت شود که خود یکی از چالش های امنیتی بوده و تاثیر بزرگ بر ادامه جنگ و نبود امنیت دارد،به هزاران سرباز خیالی و صد ها ساختار های امنیتی کاذب وجود دارد که پول معاش،البسه و مواد غذایی پرسونل خیالی در جیب مافیای فساد که قدرت را در دست دارند می افتد.
خلاصه می توان نتیجه گرفت که افغانستان یگانه کشوری در جهان است که بیشتر مصرفی بوده،بیش از ۶۰ فیصد بودجه مصارفاتی آن از بیرون تمویل و سیرمی است که بدون آن مجال به نفس کشیدن وجود ندارد.
با توجه به وضعیت موجود باز هم افغانستان مجبور است دست گدایی را دراز کند تا بتواند ادامه حیات داشته باشد به همین مبنا شرکت کننده گان نشست ژنو تعهد سپردند و فیصله کردند که بیشتر از ١٣ میلیارد دلار کمک مشروط برای چهار سال آینده به افغانستان کمک می کنند.
مهم ترین پرسش این است که دولت افغانستان توان جلب و جذب این میلیارد ها دالر را دارد و یا اینکه همه در روی کاغذ باقی مانده و افغانستان باز هم راه فقر و گرسنه گی را ادامه می دهد؟
پاسخ روشن است که ظرفیت ها و کارایی نظام در آن حدی نیست که بتواند جامعه جهانی را قانع ساخته و حتا بیشتر از تعهد داده شده امکانات مالی جهان را جلب و جذب نماید.
اگر به شرایط جامعه جهانی که شامل آتش بس سراسری و سریع،برابری جنسیتی،تحقق و رعایت قانون،مبارزه با فساد و رشوت و حکومت داری خوب می شود توجه صورت نگیرد این کمک ها باز هم محدود و افغانستان در فقر بیشتر بسر خواهد برد.
خلاصه که نظام در فساد اقتصادی،سیاسی و اخلاقی بسر می برد که تغییرات در تمام این بخش ها نیاز مهم و ضروری است در غیر آن چهار سال بعد افغانستان در حالت امروزی قرار خواهد داشت.
صمد کارمند
۲۴ نوامبر ۲۰۲۰
بالا
بازگشت