سنجر غفاری
آبستن کورگره های خونین
(کابینه ای مجهول، آینده مارشال)
( مذاکرات بین ال افغانی )
قبل از برسی انگیزه های متذکره فوق الذکر که مواد آماده شده ای لابراتوار استراتیژی رسیدن به اهداف دور اتحاد مرموز استخباراتی و تحمیل آن بر سرنوشت ملی مردم افغانستان به وسیله ای مشتی از افراد منحرف شده از اصل واقعیت های عینی بحران موجوده در کشور ما گردیده ، روزانه از فرزندان مردم افغان درقوت های سه گانه امنیتی قربانی می گیرند، این نا عاقبت اندیشی و بحران آفرینی منسوب به اداره ای موجوده ای قصر سفید امریکا می گردد ومبدآ این گوشزد و اخبار حقیقی ، یک پیام فانتزی و تجارتی ، اغوا و غلو نیست ، تحلیل و ارزیابی تحمیل اعمال کجروشانه ای یک سیستم است که صرف دنبال اهداف خویش هستند و بحران ستیزی شان را خود به زعم شان نجات و رسیدن به پایان یک آغاز می شمارند که با هجوم نظامی و ناعاقبت اندیشی های استراتیژیک فقط وفقط تاکتیکی بود اینکه( امارت اسلامی طالبان سقوط داده شود و حضور نظامی شان در جغرافیای منطقه حتمی و عملی گردد که شد)؟
بادر نظر داشت فکتور های عینی متذکره فوق لازم است یا خاطر نشان نمائيم که مقامات ارشد قصر سفید با حکومت و مردم افغانستان تعهدات و مسولیت پذیری های خاصی را با عقد پیمات استراتیژیک و قرار دادهای مختلف امنیتی ، و عقد پیمان امنیتی که بتاریخ ۲۰ . ۱۰ . ۲۰۱۴ در دومین روز آغاز کار حکومت دوسره وحدت ملی میان کابل وواشنگتن با طرف امریکائی در کابل به امضا رسیده است که در مقدمه ای این پیمان چنین آمده است ( با تآئید موفقتنامه همکاری های دراز مدت استراتیژیک میان ایالات متحده امریکا و جمهوری اسلامی افغانستان ، موفقتنامه همکاری و استراتسژیک که در دوم ماه می ۲۰۱۲ میلادی امضا شده است و با تاکید مجدد بر تعهد طرفین طوری که در آین موافقنامه پذیرفته شده است و طرفین متعهد شده اند تا همکاری دراز مدت استراتیژیک در حدود اختیارات مورد نظر شان به انضمام تحکیم صلح ،امنیت و ثبات ، تقویت نهاد های دولتی ، حمایت از توسعه ای دراز مدت اقتصادی و اجتماعی افغانستان و تشویق همکاری های منطقی را تقویت نمایند، با تآئید مفاد موافقتنامه همکاری های استراتیژیک مبنی بر اینکه همکاری میان طرفین بر مبنای احترام متقابل و منافع مشترک استوار باشد ) همچنان در ماده ششم پیمان امنیتی کابل واشنگتن که بتاریخ ۲۰. اکتوبر ۲۰۱۴ در کابل به امضا رسیده است سریعآ از هرگونه تجاوز خارجی که شامل شش بند است تعهدات مشخصی صورت گرفته است که در بند اول این پیمان چنین تعهدی وجود دارد (برخلاف منشور سازمان ملل متحد افغانستان همواره دستخوش تجاوزات کشور های بیگانه و استفاده نیرو توسط دولت های خارجی و گرو های مسلحی شده است که در بیرون از مرز های این کشور دارای پایگاه بوده ویا مورد حمایت این دولت قرار داشته اند ،مطابق این قرار داد، طرفین با هر گونه استفاده از نیروی مسلح یا تهدید علیه تمامیت ارضی ، استقلال سیاسی افغانستان ،به انضمام حمایت از گروه های مسلح از جمله تآمین پناهگاه و یا تسلحات از سوی کشور خارجی ویا گروهای مسلح دیگر، قویآ مقابله می کنند، طرفین توافق می کنند تا درزمینه تحکیم قابلیت های دفاعی افغانستان در برابر تهدیدات علیه حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی این کشور ، باهم همکاری کنند ) لازم است تا طرفین عقد کننده این پیمان بخصوص مقام ارشد سرقوماندانی اعلی قوای مسلح کشور ، مشاوریت امنیتی ، وزرای محترم قوت های سه گانه امنیتی و مسلح کشور ما به اصل مسولیت و تعهدات شان با در نظرداشت موادات فوق الزکر با مقامات ارشد ایالات متحده امریکا جهت پاسخ دادن جدی ، قاطع و کوبنده حملات راکتی پاکستان ، موجود یت پایگاه های امن و امان تروریستان طالب و داعش و همه هسته ها، پلان های تسلحاتی و صدور باند گروپ های مسلح ووحشی اجیران اساخباراتی پاکستان ( طالبان مزدور ) به اقدام جدی متوصل گردند ، نباید بیش از این خاموش و تماشاگر باشند، فرزندان مردم درقوای سه گانه ای امنیتی کشور ما تا کدام زمان دیگر قربانی این غفلت و تحمیل شوند درحالیکه مقامات ارشد واشنگتن درزمینه ای سرکوب متجاوزین و باند گروپ های تروریستی صادر شده از خارج کشور ما تعهداد و مسولیت های جدی و پیمان امنیتی واضع وامضآ شده دارند ، پاکستان همه روزه ولایات شرقی کشور مارا با اسلحه ای ثقیل مورد آتش قرار می دهند ، کاروان های منظم تروریستان و دهشت افگنان را از پایگاه های آمن وامان شامن از آنسوی مرز به سراسر کشور حمایت و گسیل می دارند ، پس م داشتن چنین تعهدات و عقد پیمان امنیتی و استراتیژیکی با واشنگتن به چی مفهوم ؟
لازم است تا همه مسولین نظامی ، بخصوص وزرای قوت های سه گانه ای کشور مشترکآ با شخص رئيس جمهور کشور نشسته و بادر نظرداشت اسناد و توافقنامه های استراتیژیک و عقد پیمان امنیتی مشترک با مقامات ارشد امریکا هرچه عاجل به پایان تراژیدی و بحران کشور راه عملی را یعنی ضربه زدن به اصل اهداف و پایگاه های تروریستان طالب و حمایتگران خارجی شان اقدان نمایند ، وقتی حمایت و تسلحات ، داشتن عقبه های تقویتی و اکمالاتی دشمن ملی قطع گردد و نابود شود ، مزاکره و مصالحه خود تولد می گردد، دشمن باید محاکمه ای وضعیت شود، تشخیص ، معاصره و باید در وضعیت و موقعیت ضعیف قرار بگیرد، نه اینکه پاکستان هر انچه میخواهد از غفلت و چشم پوشی مدیریت جنگ در حاکمیت موجوده و حامیان خارجی حاکمیت که تعهد و مسولیت نیز در زمینه دارند ، بیشترینه استفاده برده ومی برند ، ایجاد چند دستگی در داخل نظام ، عدم تکمیل کابینه مجهول که هنوز تعریف واقعی به این نظام و حاکمیت پس از پایان کار دوره حکومت دوسره وحدت ملی نمی توان یافت ، وقتی بتاریخ ۱۷ . ۵ ۲۰۲۰ توافقنامه ای تقسیم قدرت میان جناب اشرف غنی و داکتر عبدالله به امضآ رسید هر دو جناح خواستار حکومت مشارکت ملی شدند، در حالیکه در قانون اساسی کشور چنین نظام و حکومتی وجود ندارد، بیاد دارید که قبل از عقد توافقنامه ای تقسیم قدرت در پایتخت کشور و در یک روز و دومحل خلاف همه ای تعهدات ملی و بین المللی میان واشنگتن و مقامات کشوری افغانستان ، خلاف قانون اساسی کشور دو رئیس جمهور مراسم سوگند ریاست جمهوری را بجا آوردند ، حالا که از درب و دیوار خانه های ملت ماخون می بازد، چهار طرف هژده های مافیائي قدرت زبانه کشیده اند ، چگونه مزاکرات صلح بین ال افغانی ، چگونه بحران و گره جدید توافقنامه ای تقسیم قدرت ، حفظ حاکمیت و قلمرو ملی ، حفظ وحدت ملی که با اعطای رتبه ای مارشالی به معاون اسبق ریاست جمهوری زمینه ساز بحران های خونین اتنیکی به وسیله ای ای.اس.ای خواهد گردید، تشدید حملات ، سوقیات و تدارکات اجیران اداره ای.اس.ای (.طالبان مزدوربا تحمیل و تطبیق اهداف توافقنامه ای صلح امریکا با تروریستان و اجیران ای.اس.ای) ، آبستن گره های خونین جدید است که با پشت پازدن به توافقنامه های استراتیژیک ، عقد پیمان امنیتی کابل – واشنگتن و نقض قانون اساسی کشور تحمیل خونین بردوش مردم و فرزندان مردم افغانستان در قوت های سه گانه امنیتی کشور ما گزدیده و به قربانگاه اهداف و اشتباهات تحمیلی مشتی از نابکاران عصر سپرده می شوند.
سنجر غفاری
بالا
بازگشت