دکتورعلی احمد کریمی

چرا مردم افغانستان برعلیه امریکا قیام نمی کند؟

 افغانستان سر زمین سلحشور و خانه مشترک اقوام متنوع،  با طبیعت زیبا،گنجینه های عظیم و پنهان وافتخارات بزرگ فرهنگی وتاریخی است. با وجودیکه افغانستان درطول تاریخ مورد تهاجم بی وقفه بیگانگان قرار گرفته است اما مردم قهرمان ما در سخت ترین دوران زندگی  از تمامیت ارضی خود دفاع نموده اند و قوی ترین،مکار ترین و بد ذات ترین دشمنان این مرز و بوم را از هوس  تجزیه این سرزمین سلحشور نا امید گردانیده اند.  ولی چرا  مردم ما امروزبه سرنوشت مشترک شان بیطرف وبی تفاوت گردیده اند.؟ چرا کافر عادل بهتر از مسلمان ظالم است ؟و چرا مردم ازدولتهای دست نشانده مایوس و از رهبران سیاسی سلب اعتماد نموده اند .؟ این بی اعتمادی ، بی تفاوتی وبیطرفی مردم مانع بزرگ برای برقراری صلح پایدار و قابل قبول برای همه گردیده است وحتی می تواند عواقب خطرناک تر در آینده به دنبال داشته باشد. مردم ما طی بیشتر از۱۸ سال تنفر وخشم  خودرا برعلیه بی عدالتی های اجتماعی و اقتصادی وقتل و غارت دولتهای دست نشانده و برعلیه " جهادی" های که دم از عدل ودین می زنند اما بساط های ظلم را رنگین تر و گسترده ساخته اند قربانی داده اند . مردم آگاه اند که امروز وطن  بی صاحب گردیده است، استبداد سیاسی و اختناق های مذهبی اجازه نمی دهد  تا یک  فرزند دلسوز صادق،  واقعی ،ملی و قابل اعتماد برای همه سر بلند نماید، تا اعتماد برباد رفته مردم را  به سرنوشت شان دوباره احیا بگرداند، وبدتر از همه که مردم به امریکا بیشتر نسبت به رهبران ظالم ،چپاولگر ، دزد و جنگ طلب بخاطر زنده ماندن چشم امید دوخته اند.این یک حقیقت تلخ و واقعی در تاریخ معاصر ماست .در طولانی ترین جنگ امریکا، ما تاهنوز شاهد قیام مردم بر علیه امریکا نه بوده ایم .مردم می دانند اگر امریکا نباشد فجایع جنگ داخلی تکرار خواهد گردید. نظامیان وسیاستمداران امریکا وغرب با توجه به بی اعتمادی مردم و بااستفاده از بدترین اشتباه شوروی سابق جبرا حضور دوامدار خود در افغانستان مشروعیت خواهند بخشید. شوروی در اثر اختلافات سازش ناپذیر میان دو جناح پرچم وخلق با وجودیکه ایدیالوژی مشترک داشتند،بدون توجه به شرایط ملی وفرهنگی وتاریخی با مردم افغانستان در گیر گردید .قیام های مردم را در شهر های مختلف چون قیام" دشمنان" بر علیه دولت طرفدار به کریملین محکوم نمود. در نتیجه  قیام های خودجوش در شهر های مختلف وحتی درکابل  برعلیه بلوک کمونیسم که دین در خطر است اوج گرفت .ولی امریکا بعد از کنفرانس بن به دولت دست نشانده خود اجازه نداد تا آزادی های سیاسی و اجتماعی مردم را با استفاده از زور سر کوب نماید.امریکا با استفاده ازاین روش خودرا مدافع حقوق و آزادی های مدنی وانمود گردانید.امریکا و کار شناسان غربی می دانستن که رهبران سیاسی افغانستان فرهنگ سازش و هم پذیری را در عمل قبول ندارند و همیشه برعلیه همدیگر دسیسه چینی و توطئه  می نمایند،پایه مردمی ندارند وبرای امریکا نه‌تنها خطرناک نیستند بلکه مزدوران  مطیع ، خائن، سر به زیر و گوش به فرمان به نفع امریکا می باشد.امضاء توافقنامه قطر همزمان با امضاء توافقنامه ارگ میان طالبان و دولت مرکزی ظاهرابه خاطر برقراری صلح در شرایطی صورت گرفت که تنش بحرانها به خاطر انتخابات، مخالفت لجوجانه  اشرف غنی برعلیه دولت نام نهاد طالبان به نام امارات و فعالیت های مرموز وزیر زمینی گروه های سیاسی تشنه به قدرت ومقام وضع را برای انتخاب هیات "میان افغان ها "که لیاقت و شایستگی اعتماد مردم را داشته باشد دشوار تر گردانیده است.امریکا بااین استراتژی جدید به مردم و جهانیان نشان داد که مایل است سربازان خودرا از افغانستان اخراج نماید در صورتیکه هیچ جانب موافقتنامه را نقض نه نمایند. امریکا در واقع به جوانب مختلف نشان داد که هیچ طرف پایه مردمی ندارند .امریکا دراین استراتژی به دولت وطالبان وانمود گردانیدکه از بلند پروازی های خود خواهانه و عوام فریبانه خود داری ورزند و از جانبی حمایت خواهد کرد که مطابق به قواعد بادار بازی نماید.بی اعتنایی به اراده مردم وبی عدالتی های ظالمانه و چپاولگرانه مردم را مجبور گردانیده است تا بیگانه را به خائنان و گرگان خودی ترجیح بدهند. بزرگان و عارفان دین باور دارند که "کافر عادل بهتر ازمسلمان ظالم است"،بدین دلیل که حاکم ظالم و مسلمان،اسلامش برای خود اوست و ظلمش برای مردم  وحاکم عادل کافر،کفرش برای خودش است وعدلش برای مردم .ما مردم افغانستان ملت مظلویم، ما انقلابی شدیم،ماجهادی شدیم و ما تازمانی صلح خواه نه خواهیم شد تا مردم وکیل منافع ملی خود نگردند و دولتهای آینده مجبور به امضاء  قرارداد اجتماعی با مردم نگردند ،در آن صورت مردم  خودشان با مسئولیت های مشترک سرنوشت مشترک خودرا تعین خواهند نمود و از حق وتو  در تصمیم های ضد اقتدار ملی بر خوردار خواهند گردید. در غیر این صورت چه بخواهیم و چه نه خواهیم با خطر زندگی خواهیم کرد و بیم آن میرود روزگار بد تر ازاین خواهیم داشت.

دکتور علی احمد کریمی