مولانا عبدالکبیر فرخاری
شهروندی و چادر
مضمونی را در نشریه‌ی وزین آریایی که مبَییِن نظرات ناسازگار آقای گلبدین در مورد واژه های شهروندی و چادر که مادر آنها زبان فارسی دری و تاجیکی است٬ خواندم. و علی الرغم توقعات از یک رهبر مذهبی و اسلامی آنها را کلمات وارداتی و بیگانه قلمداد فرمودند. جای تاسف است کسیکه دعوی رهبری کتله های عظیم مردم کشور را می نماید٬ پای خود را جای پای خطرناکترین فرزندان هتلر میگذارد و به این وسیله روان آن مرحومی را شاد نگهمیدارد و به اشرف غنی قوه‌ی قلب میدهد.
آقای حکمتیار! تورید واژه ها از یک زبان به زبان دیگر فطوری نخواهد داشت بلکه اسباب غنای زبان بعدی را فراهم میسازد. واژه های پدر٬ مادر٬ برادر...به زبان انگلیسی ارمغان بردند و یا بالعکس. و حتی رابطه‌ی برادری میان زبانها می ریزد و به شگوفایی و انکشاف ادب می انجامد.
بیشترین کتب و نشراتی که در حوزه‌ی تمدنی ما به چاپ میرسد به زبان فارسی است. در دوره‌ی مکتب٬ مضامین را به زبان شیوای فارسی خوانده اید و چیزی که همین اکنون در چانته و مخیله دارند چه از فلسفه٬ تفسیر٬ ناول ها و هر مضمون دیگر از لابلای نشرات و کتب فارسی ذخیره کرده اید.
از قول شما گزارش یافته بود که جای واژه‌ی چادر(خیمه) و شهروندی (تبعه) قرار گیرند. باید یاد آور شد همین دو کلمه را شما جایگزین چادر و شهروندی میسازد٬ وارداتی است و از عربی به زور سوطه به زبان های مروج حوزه ما جاگزین شده است. اگر شما آنها را کلمات دینی و مذهبی بدانید٬ زبان اباجهل و ابالهب نیز است.
این معضل به این مختصر حل نمی گردد و تحقیق در مورد کتابهای قطوری را بمیان می آورد. میشود که این بحث را در فرصت دیگر انکشاف داد.
آقای حکمتیار! آتش جنگ نمرود در کشور شعله ور است. جهل٬ استبداد٬ فساد... بیداد میکند. و بالای زخم کهنه‌ی مردم نمک پاشیدن درست نیست. این آتش را باید خموش ساخت٬ ونه با چرند در آن بنزین ریخت.
در افغانستان تاحال سرشماری صورت نگرفته و شما به استناد نشریه‌ی انگلیسی فیصدی اقوام را به تصویر می کشید. از راه تخیل این ارقام صورت بسته است٬ بلکه آنرا چون شما به نشرات انگلیس و یا روس داده و باز خودش آنرا سند اقلیت و اکثریت وانمود میکند.
درین مورد از دریچه‌ی تحقیق و سرشماری سر بر آورد ورنه ادعا نتیجه‌ی معکوسی خواهد داشت.
مولانا عبدالکبیر فرخاری
ونکوور کانادا
۲۵ جون ۲۰۱۷
بالا
بازگشت