عارف عرفان

 

پارلمان افغانستان به دفاع از تروریزم  برخاست

دریک آزمون سخت و سرنوشت ساز، مجلس نماینده گان افغانستان این « خانه ضد ملت» حول جریان استیضاح  وزیران سکتور امنیتی و دفاعی کشور درتداوم یک انتظار نفس‌گیر و امید بخش برای تغییر مهره‌های کلیدی، گزینش کادرهای شایسته، انسداد جویبار خون در کشور، پایان بحران امنیتی، رهایی از شر تروریزم و طالب، واضحاً درخط مقابل اراده ملی، نیاز جامعه و فریاد تاریخ قد برافراشت و با عبور از فراز هزاران اجساد خون ‌چکان هموطنان بی ‌دفاع مان و پامال ساختن خون شهدای فاجعه طراحی شده بیمارستان محمد داوود خان (چهار صد بستر) به دفاع از مهندسان فاجعه ساز، شرکای جرم و حامیان تروریزم برخاست و به آرزوها و آرمان‌های میلیون ‌ها انسان به خاطر رهایی ازین ظلمتکده خون ‌بار برای همیش نقطه پایان گذاشت.

 مجلس نماینده گان، مقاماتی کسانی را ابقا نمود که آن‌ها در درازنای یک آزمون تاریخی فاجعه ساز بوده و ابرسیاه‌ بحران و ناامنی را در کشور چیره ساخته، از گریبان تروریزم سربرآورده و حتا در جریان نمایشنامه استیضاح، صرف نظر از پیشینه ‌ها و وابسته گی‌ شان به اردوگاه تروریزم، در جریان دفاعیه شان حد اعلای بی‌ خردی مضحک، بی‌ سوادی، ناکارایی و ضعف مدیریتی ‌شان را آشکارا به نمایش گذاشتند.

 دکتر اشرف غنی رییس جمهور نامنتخب مردم افغانستان که مستدام چرخش نظام را در راستای حمایت تروریزم به گردش کشانیده است، در پی اعمار هزاران آرامگاه  جان باختگان و ریزش خون‌های سیل ‌آسای افسران دلیر و سربازان شجاع کشور و شهروندان آغشته به خون میهن و به دنبال برپایی خندق‌های خون در حریم چهار صد بستر، اخیراً باردیگر به دفاع از بی ‌کفایت‌ ترین وزرایی خواب آلود، که قلمرو سیاسی میهن  را به یک کشتارگاه  در آورده‌اند، به دفاع برخاست و مجلس نماینده گان افغانستان را در خصوص استیضاح  وزرای سکتور امنیتی کشور به انحلال تهدید نمود وبر اراده میلیون‌ها شهروند آفت زده کشور گام گذاشت.

 دکتر غنی با این رویکرد ضد ملی، حد اعلای قساوت  و بی رحمی خویش را در راستای حمایت از کلیدی ترین مهره‌های بحران آفرین کشور به نمایش گذاشته ؛ و نشانداد که اوهرگز نمی خواهد تا این جویبار خون را فرجامی باشد، ورنه هزاران نمونه بارز این وزرای فاسد، مظنون، بی‌ کفایت، وخواب آلود را که افغانستان را به جولانگاه تروریزم و طالب درآورده‌اند، می توان در هر دشت وصحرایی دریافت.

 درست پس از انسداد درب امید از سوی نظام فاسد غنی ـ عبدالله، مردمان داغدیده سرزمین مان وفامیل های قربانیان فاجعه بیمارستان چهارصد بستر اردو به «خانه ملت!» امید افگنده و به آرزوی برکناری وزرای سکتور امینتی و مجازات مسوولین حادثه خون‌بار چهار صد بستر، در آرزوی دمیدن طلوع خورشید برای پایان این شبستان هولناک بودند که باکابوس رایی وتصمیم بیرحمانه پارلمان برای ابقای بی کفایت ترین و فاسد ترین وزرای تاریخ افغانستان وشرکای جرم حملات تروریستی در کشور مواجه گردیدند.

 انتظار میرفت که با استیضاح وزرای سکتور امنیتی فاز دوم برای برسی پرونده جنایی این مهره‌های مظنون در قبال حادثات مکرر تروریستی، اوج فساد اداری دراین ادارات، و بحران دامنگستر امنیتی کشور براه افتیده ؛ محکمه آن‌ ها آغاز گردد، اما سوگوارانه اکثریت اعضای پارلمان نشان داد که حاضر است در قبال جیفه های مادی و انجام معاملات پشت پرده از برپایی تالاب های خون در راستای بستر سازی جولانگاه تروریزم در کشور حمایت نموده  و بر تداوم این وضع فاجعه بار مهرتایید بگذارند.  

 پایان عمر سیاسی مجلس نماینده گان

 اکثریت قاطع مجلس نماینده گان با حمایت بیدریغ شان از مسوولین شماره یک حوادث طوفانی کشور خط قرمرز را میان جامعه  و نهاد نامنهاد بنام « مجلس نمایند گان!» یا شورای ملی ترسیم نموده ونشان دادند که آن‌ها چون افراد مزدبگیر و گوش به فرمان، افزاری در دست اصحاب قدرت ومشروعیت آفرینی کاذب برای این نظام فاسد وتبهکار چیزی بیش نیستند.

 مجلس نماینده گان به خاطر اخاذی وحصول رشوه و زدوبند با نظام فاسد واسپانسر های پروژه های تروریستی بیرون مرزی وحمایت نماینده گان شان در هرم ساختار قدرت، معامله «خون» را انجام دادند. خونی که روزانه ده ها وصد ها هموطن بی‌ دفاع مان در آن شنا می نمایند.

 بی گمان تصمیم خردورزانه و منصفانه اعضای شورای ملی برای برکناری وزرای سکتور امنیتی الگوی نوینی را اساس می گذاشت و کم از کم در آینده باعث نجات جان هزاران هم میهن مان، و صد ها و هزاران افسر و سربازی می گردید که قربانیان احتمالی بی کفایتی این مهره ها هستند.

 با توجه به پیش منظر تاریخی پارلمان‌های کشور، وعملکرد گستاخانه وبیرحمانه اعضای پارلمان موجود برای دفاع از چهره های مظنون وبی کفایت نظام، می توان اذعان داشت که چنین رفتار سبکسرانه در بایگانی تاریخ  بی سابقه بوده و پارلمان های پیشین با چنین آلوده گی وفساد هرگز به چنین مقیاس، در کسوت ارتجاع سیاه جلوه نیافته  وبا چنین طمطراق و بی پروایی وهمسوی با حامیان تروریزم در گنداب تاریخ پرتاب نگردیده اند.

 معلوم است که نه تنها رویکرد معاملاتی و جیفه های مادی بل، سطح نفوذ استخبارات بیرونی اراده اکثریت اعضای مجلس نماینده گان را درهم تنیده است.

 شواهد معتبر راوی آنست که وکلای مجلس نماینده گان به خاطر لابی گری و به منظور کسب آرا برای حصول کرسی ریاست های شعبات مجلس نماینده گان به سفارتخانه های خارجی در کابل مراجعه نموده  و برای گمارش خویش از آن‌ها مدد می جویند. چنین طرفند وحشتناک نشان میدهد که پارلمان کشور تا چه سطح در اعماق دام های استخباراتی غرق شده وبا پافشاری به تداوم وضع رقتبار کنونی دامنهٔ بحران را در کشور گسترش میدهند.

 پارلمان در راستای آخرین فیصله خویش برای براات وزرای سکتور امنیتی، حد اعلای انزوای سیاسی خویش را شکل داده ونفرت بی پایان ملت دردمند افغانستان را علیه خویش برانگیخت.

 این نهاد در تبانی با حامیان تروریزم وشرکای جرم درهرم قدرت، با آفرینش های درس های جدید فرصت های تازه را برای بازنگری قانون انتخابات، و تجدید نظر شهروندان افغانستان برای گزینش فرزندان صادق ومیهن دوست کشور پدید آورده است.

 محتوای تصامیم اخیر مجلس نماینده گان بخوبی نشان دادکه مدارج بی ‌سوادی، فقدان حب وطن، بی‌ خردی، جیفه پرستی، مادیات دوستی در درون این نهاد، چه پیامد ناگواری را حول سرنوشت سیاسی میهن بجا میگذارد.

 حامیان ابقای وزرای سکتور امنیتی با همه بی باوری، معاملات ضد ملی و ضد مردمی را به نمایش گذاشته و نقاب های ریایی را از رخسار خویش برتافتند.

 روشن است که موضوع  وکلای باوجدان ازین بحث بیرون بوده وآنها کماکان به تعهدات ملی  و میهنی شان پابند میباشند.

 فیصله های بیرحمانه مجلس نماینده گان و پایکوبی رییس جمهور کشور برای پایش وزرای بی‌ کفایت سکتور امنیتی بوضاحت نشان داد که مردم بی ‌دفاع در جغرافیای امنیتی این وادی گرکان طعمه بیش نیستند، ومقدرات سیاسی در دیوان ارگ، سرنوشت آن‌ها را به حیث طعمه و خوراک تروریزم رقم زده است.

 چنین رفتار قلدرمنشانه پارلمان، مردم را به بازنگری سیاسی ملزم داشته تا آن‌ها برای حفظ  و پاسبانی از جان و شرف و ناموس شان راه علاج و گذرگاه نجات را در خط پایانی این نظام تروریست پرور جست وجو نمایند.

 حرکت ناهنجار پارلمان، یخ های زمستانی را درهم شکسته وبا تکانه های نیرومند برای مردم وموکلین خویش آگاهی بخشیده تا مردم در انتخابات آتی نه مدارج ثروت، طول وعرض آسمان خراش ها، گستره قاچاق مخدر، وابسته گی به سازمان های تروریست پرور، ابعاد تجارت دین، و گزافه گویی های عوامفریبانه  و ریاکارانه بل، درجه میهن دوستی، آزمون های سیاسی ودولتمداری، صداقت و پاکی، مدارج علمی و قدرت ایستاده گی عهد نامه های کاندیدان را در نظر گرفته و آن ‌ها را حمایت نمایند.

 به گواهی تاریخ در پی این فیصله دردناک برای ابقای مقامات وزرای سکتور امنیتی وسطح انتظار مردم برای گرامی داشت از خون شهدای کشور، اساسآ پارلمان کشور با سقوط اعتبار ملی خویش از لحاظ سیاسی مُرده است. برای کوبیدن آخرین میخ در تابوت آن باید مردم به جاده ها ریخته و با تحمیل فشار بالای رییس جمهور ختم کامل دوره مجلس نماینده گان را اعلام داشته و انتخابات جدید را برای گزینش فرزندان راستین وطن فراخوانند وهمزمان باید فشارهای ممتد را بالای رییس جمهور برای تعویض وزرای امنیتی تداوم بخشیده  و اراده ملی را در سمت  و سوی چرخش این نظام فاسد تمثیل نمایند!

 

 

 


بالا
 
بازگشت