احمد سعیدی
وحدت در سیمائی دو گانگی
وقتی حکومت وحدت ملی میگوئیم مسئله افتراق ودو گانگی در ذهن ما تداعی میشود وما قصدا خودرا تسلی میدهیم که وحدت است چون زما نیکه حضور رهبران نظام را با یک جوره رئیس در بیرون بخصوص در نشست روز چهار شنبه هفته گذشته بروکسل به تماشاه می نشینیم میگو ئیم وحدت با دو گانگی خوب تمثیل نمیشود.دو رئیس که هر کدام تلاش داشتند پیش روی کامره های جلوه نما ئی کنند وخودرا نماینده افغانستان معرفی نمایند.نمیدانم جامعه جهانی در باره این وحدت ملی ما چه نظر داشته باشند اما به نظر ما در محا فل بیرونی این حالت یکنوع اظهار حس بی اعتمادی وکوشش کردن بخود نما ئی یکنوع سبک سنگی وکم وزنی بحساب میاید که نوع بی اعتمادی وبی باوری گفته میشود همان است که میگو ئیم کاش در محافل بزرگ وحدت با دو نشان داده نشود.
دست آورد های نشست بروکسل: فکر میکنم نسبت نا عملی ساختن وعده های قبلی حکومت افغانستان با دست خالی رفتند وبا مشت نیمه پر بر گشتند چون جامعه جهانی وامریکا از افغانستان بیرون نمیشوند خواهی نخواهی چیزی مجبور اند بدهند. اینکه برخی از در باریان ورسانه های در باری از دست آورد های بروکسل خیلی حرف میزنند حرفی خوب است اما در واقع این دست آورد های مشروط به پای یکصد وسی ملیارد دالر که بدون قید وشرط در افغانستان در گذشته باد شد هیچ نیست.ما حالا در حدود 15 ملیارد دالر در چهار سال تعهد گرفته ایم که بیش از چهار ملیارد آن بباز گشت مهاجرین رد شده از اروپا تخصیص دارد.حال اگر ما این مبلغ را بالای مهاجرین تقسیم کنیم زیان ما به مراتب بیشتر است.اگر این هشتاد هزار افغان که در لست عودت اجباری اند در اروپا باشند سالانه هرکدام پنجصد الی 1000 دالر به افغانستان بفرستد تفاوت عاید از نظر شما چند است.این در حالیست که حکومت افغانستان با امضای این توافقنامه وعده ایجاد شغل وخود کفائی به عودت کنندگان راداده در حالیکه این ابتکار وظرفیت در حکومت های ا افغانستان نیست. حکومت افغانستان هم وعده اصلاحات وجلو گیری از فساد را به کمک ها منطور میکند.
تا ثیر بحران امنیتی افغانستان بر نشست بروکسل: بلی همزمان با نشست بروکسل
طالبان قندز وبغلان وهلمند یک تعداد ولایات دیگر را موج حملات خود قرار دادند
واین نا توانی دلیل بر محدودیت ظرفیت افغانستان است ودر ظرف خورد کسی سر مایه
زیاد نمی اندازد. مسئولان حکومت وحدت ملی تعهدات‌شان در توافقنامه سیاسی را
نتوانسته‌اند به اجرا در آورند، از زمان آغاز به کار حکومت وحدت ملی، وضعیت
امنیتی افغانستان نیز اندازه تشویش آور بدتر شده است. وزارت دفاع افغانستان
چندی پیش اعلان کرد که در 17 ولایت کشور عملاً جنگ جریان دارد و ۱۲ گروه شورشی
در این ولایات علیه نیروهای امنیتی افغان در نبرد هستند.
طالبان اکنون به یک گروه مسلح قدرتمند تبدیل شده که حتا توانایی تصرف یک ولایت
را دارند. این گروه به‌صورت خیلی سازماندهی‌شده به ولسوالی‌ها در ولایات مختلف
حمله می‌کنند و این ولسوالی‌ها را از کنترل نیروهای دولتی افغانستان خارج
می‌سازند. حملات انتحاری و انفجاری این گروه مسلح در پایتخت و سایر بزرگ‌شهرهای
افغانستان نیز افزایشی بی‌سابقه یافته است.
افزایش این ناامنی‌ها و قدرتمند شدن طالبان، ریشه در ضعف حکومتداری سران حکومت
وحدت ملی دارد. منصوب شدن افراد و اشخاص در پست‌های مهم امنیتی بر پایه‌ی روابط
و در نظر گرفته نشدن شایسته‌سالاری در عزل‌ونصب‌ها در تمامی ارگان‌ها به‌خصوص
در نهادهای امنیتی، باعث شد تا کشور به‌سرعت به‌سوی غرق شدن در یک بحران عظیم
امنیتی برود.در حال‌حاضر رییس‌جمهور اشرف غنی با کنار زدن افراد کارآموخته و
مسلکی از راس نهادهای امنیتی، این نهادها را از افرادی پر نموده است که برای
خودش قابل اعتماد هستند و یا به زبان عامیانه افرادی را در راس نهادهای امنیتی
به دور خودش جمع کرده که حرف‌شنوی کامل از شخص او را دارند.
افزایش ناامنی‌ها، درصدی حاکمیت دولت بر قلمرو افغانستان را تا مرز ۶۵ درصد
کاهش داده و حکومت وحدت ملی توانایی اعمال کامل حاکمیت بر تمامی مناطق
افغانستان را از دست داده است. ادامه‌ی این روند که بخش عظیمی از نیروهای
امنیتی افغانستان درگیر جنگ با تروریستان است، با درنظرداشت میزان کشته شدن
فرار سربازان از نیروهای امنیتی و حملات سازماندهی‌شده‌ی طالبان بر ولسوالی‌ها
در شمال و جنوب و شرق؛ می‌تواند با عث تضعیف حاکمیت دولت در افغانستان و افزایش
نفوذ تروریستان در داخل افغانستان شود.علاوه از بحران امنیتی اختلافات نه چندان
دور دو رئیس وهمچنان تقابل در هفته های اخیر و نا هماهنگی حرف وعمل در کار
توسط کمیته گزینش در کمیسیون انتخابا و سائر مشکلات انتخاباتی نسبت نبود کارت
شنا سائی ویا تذکرۀ استندرد الکترونیکی از مشکلات دیگری است که زخم بحران را چر
کین تر ساخته است.
بعد از بروکسل:هر چند تعدادی خو شحال اند تا به راحتی کمک های باد آورده شده را باز حیف ومیل کنند اما مشکلات دیگری هست که میتوان آنرا بنام زلزله در راه خواند که بعد از نشست بروکسل .زلزله خواهد کرد وخشت ها ی دیوار مخا لفین دولت در داخل دولت و دولت را فرو میریزد وشخصیت های نوی در مدیریت شریک میشوند خصوصا در ولایات ووزارت خانه ها وسائر افراد کلیدی وکار کن.اینکه این تحولات چه تا ثیر بر دوام وبقای حکومت وحدت ملی دارد تا هنوز معلوم نیست.فکر میکنم این حکومت وحدت ملی بحالت تهوع رسیده اگر نتوانند بحران امنیتی را مهار کنند جلو فساد را بگیرد دیگر همه وعده دروغ میشود وکمک های مشروط هم در نیمه راه متوقف خواهد ماند..چون این کمک ه به مانند چک سفید نیست مشروط به اجرائی تعهداتی است که به جامعه جهانی داده اند. به امید وحدت وپیروزی مردم افغانستان.
بالا
بازگشت