سنجر غفاری
شانگهای، ناتو وافغانستان
شانگهای نباید نظاره گر اوضاع افغانستان بماند!
سازمان همکاری شانگهای سازمانی میان دولتی است که برای همکاریهای چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی تشکیل شده است.
این سازمان در سال ۲۰۰۱ توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرغیزستان، تاجکستان و ازبکستان پایه‌گذاری شد. حال، افغانستان، ایران، پاکستان و هند عضو ناظر این سازمان هستند. از سال ۲۰۱۵ میلادی به این سو، حکومت افغانستان تلاش دارد تا عضویت دایمی این سازمان را به دست بیاورد.اما تلاش های زمامداران نظام دولتی در افغانستان درزمینه بی نتیجه ومصلحتی بوده نه واقعی ، چونکه ناتو و اهداف استراتیژیک اش در منطقه سازگار با برنامه و دورنمای شانگهای در افغانستان ومنطقه درنیست، دیده میشود که کشورهای عضوشانگهای در قبال اوضاع در کشور افغانها و منطقه یک دیدمشترک و استراتیژی خموش و نظاره گر رابه خویش اختیار نموده اند . درنتیجه دیده شد که تروریزم به سرعت رشد و گسترش یافت ، رسیدن به اهداف و دورنمای آن بسوی جمهوریت های آسیای میانه قابل دقت و تشویش میباشد، تصور چنین است که کشور های عضو شانگهای یقین شان را در تماس ، مذاکره و تفاهم با گروه های تروریستی ،« طالبان داعش و چریک های محلی تحت حمایت وهدایت شان درمناطق هم مرز با افغانستان دانسته ، به اشتباه رفته اند وگران خواهند پرداخت ! در سال ۲۰۱۳ سیزدهمین اجلاس سران شانگهای در کشور چین تدویر یافت و جناب حامد کرزی رئیس جمهور وقت به اجلاس فوق در زمینه ای تروریزم و افغانستان چنین فرمودند.
ا فغانستان در جبهه مقدم جنگ علیه تروریزم قرار دارد. گروه های تروریستی مانند القاعده و گروه های هم پیمان آن سازمان در آن سوی مرزهای افغانستان ، پناهگاه هایی دارند.
میخواهم از گروه های تروریستی نام ببرم که افغانستان در برابر آنها مانع واقع می شود. گروه های دهشتگری که با آنها در افغانستان مواجه هستیم، عبارتند از تحریک اسلامی ازبکستان، تحریک اسلامی ترکستان شرقی که یک سازمان تروریستی می باشد، برعلاوه طالبان ]افغان[، طالبان پنجابی، لشکر طیبه و همچنان شورشیان چیچنی. این گروه های افراطگرای تروریستی نه تنها افغانستان را تهدید می کنند بلکه نیز میخواهند از افغانستان بمثابه معبری به کشور های دیگر برای اجرای فعالیت های تروریستی استفاده کنند.
بنابرین، مردم افغانستان هر روز از عملکرد این تروریستان درد و رنج می کشند و بخاطر دفاع از کشور و همسایه های خویش ، بهای سنگینی می پردازند. به یقین که واقعیت جنگ افغانستان این است . شمال افغانستان هم اکنون به پایگاه دوم تروریستان بین المللی مبدل گردیده است ، دورنمای تروریزم رادر منطقه همه میدانند ، اما چرا چشمان شان بسته بوده ، به تماشاگران قربانی شدن مردم ما در مقابل اهداف غیرمبدل شده اند . رهبران کشور های عضو شانگهای به خصوص روسیه و چین ، جمهوریت های همرمرز با افغانستان بیشتردرخطراهداف تروریزم قرار دارند ،از عملکردهای ضد انسانی تروریزم هویدآ است که مرز نمی شناسد ، دشمن انسانیت و مدنیت هستند ، اجیران استحکام یافته در دست واهداف غیر قرار دارند ،پس هدف اتحاد کشورهای عضو شانگهای درچه نهفته است ؟ این واقعیت اشکار است که سازمان همکاری های شانگهای قبل از حضور نظامی امریکا درمنطقه عرض وجود نموده، واهداف استراتیژیک را دنبال می نماید ، اما نباید به تحمیل جنگ وخونریزی ، قربانی شدن فرزندان مردم افغانستان در این بازی استراتیژیک میان قدرت های منطقه ئی و جهانی ، این عادلانه نیست ، از بدروایجاد این سازمان پیش از ۱۵ نشست بزرگ سران کشورهای عضو سازمان همکاریهای شانگهای تدویر گردیده است که در نشست هفتم این سازمان ثبات و امنیت در آسیای مرکزی را مورد بحث قرار دادند، در این اجلاس همه زوایای حضور تروریزم در منطقه مورد برسی قرار گرفت ، چیزی که عمده بود و است ، اتخاذ تصمیم قاطع درزمینه نابودی کانالهای حمایتی و اکمالاتی تروریستان بوده است که صورت نگرفت۷ ویا شاید هم گرفته باشد ، مگر به نفع مردم و کشور مانبوده وبه عامل رشد و گسترش تروریزم در منطقه گردید. در نشست هشتم سران این سازمان که در شهر دوشنبه پایتخت تاجکستان به هدف مبارزه علیه تروریزم ، قاچاق مواد مخدر، قاچاق سلاح و انسان ، برسی بحران افغانستان راه اندازی گردیده بود همچنان ایکه در اجلاس هفتم همه دیدگاه ها بر ادامه جنگ و تحمیل اهداف غیر بردوش مردم افغانستان واگذاشته شد، نتایج بهتری ازآن به سود کشورومردم ما حاصل نگردید، به گمان اغلب تصامیم چنان شد ،تا وریانت های گسترش جنگ درافغانستان بیشتر گردد تا ناتو و قوت های امریکا بیشتر درگیر بحران و نایسامانی های ناشی ازحضور نظامی درافغانستان مواجع گردند ، چنانچه زمانی ارتش شوروی درافغانستان درگیر این نابسامانی های دور از تصور شان گردیدند ، سران شانگهای برای نخستین باردر نشست دهم خویش از رهبری دولت افغانستان به حیث مهمان استقبال نمودند که این هم یک تاکتیک واستراتیژی ای بود. سران سازمان شانگهای به خوبی درک دارند که اهداف امریکا وناتودرمنطقه چیست ، مبارزه قاطع علیه تروریزم بین المللی یک استراتیژی است ،تروریزم ومواد مخدرباید بسوی جمهوریت های آسیای میانه گسترش یابد، اما به ادامه ای جنگ و خونریزی بوسیله نیروهای امریکادر جنگ با طالبان ای که تحت حمایت پاکستان و سعودی احیای مجدد گردیدند ، به یک نیروی مطرح در مقابل امریکا قرار گرفتند ، یا تاکتیکی ویا بشکل حقیقی آن ، متآسفانه در این جنگ شهر ها و قریه های مردم افغانستان بوسیله بمباردمان نیروهای امریکا به ویرانه مبدل گردید، هزاران انسان بی دفاع به قربانگاه اهداف همگانی، « متحدین امریکا در جنگ با تروریزم بین المللی » که کشورهای عضو سازمان شانگهای نیزبه این ائتلاف پیوستند و درپای اسناد بین المللی وفیصله نامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد مهر تائید گذاشتند و سهیم گردیدند ، اما درخفآ به ادامه مصسیب ها مقاومت و قربانی مردم افغانستان در این جنگ غیرعادلانه بازهم تماشاگر ماندندچرا؟ دشواراست تا به وارسی این واقعیت وجدان سالمی را هم در سطح ملی وبین المللی دریافت ، واقعیت این است که کشورها وسازمانهای بین المللی همانند ناتو و شانگهای در خونریزی وادامه ای مصیبت در کشورما باهم اتحاد مشترک و منافع مشترک دارند ، جستجوی اهداف شان رادر قربانی ملت ماوادامه ای جنگ بوسیله فرزندان شان به عناوین مختلف راه اندازی نموده اند ، یکبار دیگر دیده شد که در پانزدهمین نشست نخست زیران کشورهای عضو این سازمان رئیس اجرائیه حکومت وحدت ملی افغانستان اشتراک ورزیدند و به صراحت اعلام داشتند تا « مبارزه برضد دهشت افگنی ، وصلت افغانستان به انرژی وترانسپورت زمینی در منطقه و عضویت افغانستان در سازمان همکاری های شانگهای از خواست های عمده حکومت افغانستان به پیشگاه سران این سازمان میباشد ، بنآ نباید در این شرایط دشوار و خونین که مردم افغانستان فرزندان شان راقربانی اهداف تروریزم مینمایند ، وکشور های همسایه ما به خصوص روسیه وچین ، رهبران جمهوریت های آسیای میانه نباید تماشاگر این وضعیت ناگوار در کشورما به نفع اهداف استراتیژیکی شان باشند ، ضرورت این است تانگذارند جبهه مقاومت مردم افغانستان در مقابله با داعش و تروریزم به شکست جبران ناپذیر علیه شانگهای در منطقه مبدل گردد و بعدآ عواقب ناگوار آن بوسیله کشورهای عضو سازمان شانگهای علیه کشور ومردم ما تحمیل گردد . تجموع هزاران هزار تروریست مسلح و آموزش دیده طالبان و داعش بوسیله ای.اس.ای.پاکستان وحامیان بین المللی شان در شمال کشور ما هم مرز با جمهوریتهای آسیای میانه ،شکل گیری حوادث ناگوارسیاسی ونظامی درکشور ما ، تشدید ناباوری میان رهبران حکومت وحدت ملی درافغانستان ، احتمال آغاز جنگهای خونین قومی و زبانی در ولایات شمال کشور ، سقوط نظام وحدت ملی بوسیله نفوذ ای .اس .ای و ستون پنجم ارگ ریاست جمهوری وحکم زمان این است تا سازمان شانگهای تماشاگر اوضاع موجوده درگشورما نباشند ،این واقعیت رابدانند که با آغازدرگیریهای خونین قومی وزبانی درکشورما ،کشورهای شانگهای درامان نخواهند ماند، آتش و دود خانه ما زمین گیرهمسایها خواهد شد. سنجر غفاری
بالا
بازگشت