مشفق
۱۱/۱۱/۹۴
ثبات اقتصادی و امنیت از ضرورت های مبرم ما
اقتصاد یکی از الویت های هرجامعه است ودرعصر حاضر که حرف اول را هم حکومت ها وهم دولت ها درساحه ملی وبین المللی بواسطه اقتصاد ارایه مینماید . هرگاه هرکشور نظام مستحکم داشته و زنده گی مردم شان آسوده باشد بدون شک اقتصاد درآن رول مهم را دارد ، وقتی کشور دارایی امنیت و روابط خارجی گسترده است تاثیر اقتصاد درآن بوضوع دیده میشود وهرگاه کشور دارایی افتخارات فرهنگی ، ورزشِی و تخنیکی است بازهم سخن اول را اقتصاد انکشور ارایه مینماید .
افغانستان که یکی از کشورهای ازنگاه اقتصادی عقب مانده است ولی امکانات وسیع بخاطر پیشرفت و رشد اقتصادی دارد که دولت مردان باید از آن استفاده جویند وازهمه مهمتر اینکه اقتصاد بهتر سبب امنیت درکشور خواهد شد . ودلیل آنهم اینکه وقتی مردم یک کشور بیشتربه کار وزنده گی مصروف باشند وتوسعه اقتصادی سبب کار واشتغال گردیده باشد ، کمتر کسی از راه جنگ وجنایت به امرار معاش خواهد پرداخت وبه همین دلیل همه بخاطر پیشبرد امور اقتصادی خود خواهان فضای امن وآرامش درکشور خواهند بود.
متاسفانه ازمدت میشود که روند بازسازی واقتصادی درکشورما با مشکلات مواجه گردیه است ، مسایل سیاسی وبخصوص کم شدن کمک های بین المللی نامنی ها ی اخیر تاثیر ناگوار بالای وضعیت اقتصادی گذاشته است . که برای بیرون رفت از این حالت راها وطرق باید جست وبخاطر رشد وضعیت اقتصادی وآرامش کشور به هرصورت که میشود تلاش نمود.
زنده گی آسوده حق هر انسان است ، افغانها هم حق دارند که مانند مردم کشورهای دیگر جهان
زنده گی نمایند. بدبختانه تاکنون جنگ های متوالی درکشور تاحدی زیاد پروسه پیشرفت کشور را به کندی مواجه ساخته است. هم اکنون دربین کشورهای دنیا افغانستان درجایگاه پایینی قرار دارد. که رشد بسیار کند و ضعف جدی اقتصاد کشور را نشان میدهد. باو صف آنکه ده ها کشور به شمول کشور های بزرگ اقتصادی ادعا ی کمک به افغانستان را نموده اند وطی سالهای گذشته متواتر رسانه ها ومراجع زیربط میلیارد ها دالر کمک را ازسوی جامعه جهانی را اعلان نموده است ولی تاجاییکه دیده میشود این کمک ها درشد اقتصاد کشور آنچنان که لازم بود مشهود نبود وافغانستان بازهم درپایین ترین سطح اقتصادی وپیشرفت دربین کشورهای جهان قرار دارد.
ولی افغانها بادرس گرفتن از گذشته باید بیشتر منتظر کمک های خارجی نباشند ، دیگران اگر کمک میکنند منافع خود را نظردارند وهیچ کشور بخاطر منا فع ما وکشور ما کمک نمیکندتا منافع خودشان درنظر نباشد. این خود افغانها هستند که کشور خود را باید بسازند. وازمشکلات جلوگیری نماییند .
بخاطر برون رفت ازاین حالت یگانه راه رهایی از وابستگی های اقتصادی است که افغانستان میتواند به این هدف برسد ، چون امکانات و پوتانیشیال های مساعد گردیده تا کشور به این غایه دست یابد. اخیراً وزارت مالیه کشور اعلام نموده است که عواید دولتی نسبت به سالهای گذشته بیشتر گردیده ،است اگر همین منوال برای سالهای آینده هم ادامه یابد وما بتوانیم بیشتر ازمنابع داخلی خود برای رونق اقتصادی استفاده نماییم این امر مارا درآینده های نه چندا ن دور به خود کفایی مالی خواهد رساند ولی این هدف آنوقت بدست خواهد آمده که امور سیاسی ، امنیتی و اقتصادی به روال عادی دوام داشته و همه بخصوص حکومت دراین راستا وجیبه دارد تا با انگیزه تر عمل نماید.
افغانها باید فرصت را ازدست ندهند ثبات وپیشرفت اقتصادی را درالویت امور جاداده همه باهم دربدست آوردن این هدف باهم متحد شوند.سیاسیون افغانستان نیز باید از اختلافات سلیقوی و گروپی بخاطر منافع ملی کشور درگذرند وصادقانه جهت تامین ثبات دایمی وسراسری درکشور کار نمایند.
چشم های مردم به آینده گفتگوهای صلح دوخته شده است ، مردم میگویند اگر درکشور به یاری خداوند ج صلح تأمین شود ، مهمتر ازهمه امکانات که ما درراه جنگ به مصرف میرسانیم ازآن جلوگیری خواهیم کرد واین امکانات را برای بازسازی ورشد اقتصادی کشور استفاده خواهیم نمود ازسوی دیگر با تأ مین امنیت پروژه های مهم اقتصادی چون ( تاپی ) ، مس عینک، آهن حاجیگک ، وغیره به کارخواهند افتاد و سبب رشد اقتصادی خواهند شد ازسوی دیگر زمینه ترانزیت از آسیایی جنوبی به کشور های آسیایی میانه و هم آسیایی غربی واروپا تأمین خواهد شد . علاوه براین با تأمین صلح نه تنها اینکه ازفرار مغز ها جلوگیری خواهد شد بلکه متخصیصن افغان که هم اکنون درخارج ازکشور هستند دوباره به وطن برخواهند گشت و تجارب و اندوخته های شان را درخدمت کشور قرار خواهند داد. همچنان ما خواهیم توانست با گسترش زمینه های اقتصادی به آنعده از تحصیلکرده های خود که درسالهای اخیر از مراجع مختلف چه درداخل وچه درخارج از کشور آموز ش دیده اند زمینه کار واستفاده از دانش شان را فراهم خواهیم ساخت . خلاصه اقتصاد وامنیت چنان باهم بافته شده اند که لازم وملزوم یکدیگر شمرده شده وباید که بخاطر تامین امنیت ورشد اقتصاد هرانچه درتوان داریم انجام دهیم .
بالا
بازگشت