فروغی

حرکتهای جمعی و قاطع مدنی ، موثرترین راه مبارزه در برابر ناامنی و فساد روزافزون

        آیا دولتمردان افغانستان چگونه میتوانند بازهم برسرمنا فع  گروهی و تنظیمی شان چانه بزنند ، زمانیکه شنیدند  تنها در ماه نوامبر سال 2014 یعنی نخستین ماه حکمروایی گویا دولت وحدت ملی 782 هموطن شان طی 152 حمله ی انتحاری بقتل رسیده اند ؟

        من در حیرتم که چگونه میتوانند این به اصطلاح رهبران دولت وحدت ملی ،  در حضور مردم و درمقابل دوربین های رسانه های گروهی ، شادمانه بایستند و بد تر از همه ، شوخیهای بی مزه سربدهند  و بخندند . 

       و بازهم حیرانم ازاین که ،  فرهنگیان عزیز ،  جامعه ی مدنی   و در کل اقشار و گروههای روشن و آگاه جامعه ی ما ؛ چگونه توانسته اند اینهمه کشتار ، بیعدالتی  ، مظالم و مسخره بازیهای سیاستبازان سنگدل را با بیحالی و بی تفاوتی تماشا کنند و صرفاً با نشر نابسامانیها و حضورنمایشی  در برنامه های تلویزیونی زیر نام آگاه سیاسی ، بسنده کنند .

       من نمیخواهم از خیزش عمومی دربرابر جنگ ــ در برابر عاملان اصلی جنگ ، عاملان اصلی فساد و بیعدالتی ، یا در مورد  خود ارادیت و حق طلبی  سخن بگویم تا مبادا ناروایی های انقلابهای سرخ و سبز را بیاد آوریم ؛ اما به روشنی  و با صمیمیت میخواهم از  کارآیی وتوانایی قوه ی فشار اراده های جمعی بگویم . میخواهم  از تصامیم و عملکرد های جدی و قاطع مردمی هم در برابر مخالفان مسلح دولت افغانستان  بگویم  و هم در برابر فساد ، بیعدالتی و نابسامانیهای رو به گسترش در درون دولت و دولتمداران افغانستان .

       حقایق تلخ نشان میدهد که کم کم کارد به استخوان نزدیک شده است . نا امنی و فساد در کشور بیداد میکند . فقر، بیکاری و بیخانه گی مردم را به ستوه آورده و در مقابل هر روز دایره ی خبیثه ی مولتی میلیونرهاییکه از راه های غیر قانونی چون غصب زمین ، تجارت و قاچاق مواد مخدر و رشوه و فساد  به تعداد شان افزوده میشود ، بزرگتر و گسترده تر میگردد  .                                     همه میدانیم که از برکت کارنابخردانه و سودجویانه ی دولتمردان افغانستان طی سیزده سال اخیر، کشور ما درناامنی ، کشت و قاچاق مواد مخدر و فساد ، بالا ترین رتبه ها را بدست آورده است  ؛ اما تاهنوز هیچ سازمان ، حزب  ، تنظیم ، اتحادیه  یا  گروهی قاطعانه  در برابر آنان قرار نگرفته و با براه انداختن حرکتهای مدنی جمعی و موثر مانع ادامه ی فعالیتهای سودجویانه و نابخردانه ی آنان نگردیده است .                                                                                                          درست در چنین وضعیتی ، آیا زمان آن فرا نرسیده است که کم ازکم مردمان آگاه ما  در برابر خرابکاران و جنگ افروزان ، در برابرنابسامانیها و فساد گسترده در دولت که عوامل عمده ی جنگ هم در درون آن نهفته است ، کنشهای جدی و سازنده ی جمعی انجام بدهند ؟

      آیا زمان آن فرا نرسیده است تا با براه انداختن حرکتهای مدنی و مسالمت آمیز جمعی ، بگونه ی نمونه :(  تصمیم جمعی و قاطع همه ژورنالیستان بخاطر عدم نشر اخبار دولتی تا دستیابی به هدف مشخصی ، مثلاً  تشکیل کابینه ی جدید ) ؛ از قوه ی  فشاری که در اختیار ماست ، استفاده ی اصولی نماییم ؟

       به باورمن زمان آن فرا رسیده است و اگر فرهنگیان و روشنگران جامعه ، به توانایی های بالقوه ی خود پی نبرده ،  همچنان با بیتفاوتی ازکنار قضایای کلان وطنی و ملی عبور نمایند ؛  بازهم فرصتهای طلایی از دست ما خواهد رفت  و ما هم همانند حاکمان غیر مسوول و فاسد ، در برابر تاریخ  پاسخگو خواهیم بود .

       بخاطر همیاری با جامعه ی مدنی ، اتحادیه ها و سازمانهای فرهنگی و ملی کشور ،خوب است تا هر هموطن و هر فرهنگی فرهیخته ی ما در مورد راهکارهای  موثر و قاطع مدنی و مسالمت آمیز اندیشیده ، آنرا در اختیار سازمانهای مدنی و فرهنگی شان قرار بدهند . و از آنان بخواهند تا با براه  انداختن تصامیم جمعی و قاطع ، از نا امنی و جنگ و از نابسامانیها و فساد گسترده جلوگیری نمایند .