سنجر غفاری
تصامیم کنفرانس لندن و حکومت وحدت ملی
آیا تدویر کنفرانس ها به سود افغانستان است ویا به زیان جامعه جهانی ؟
نتایج حاصله تدویر چنین کنفرانس های بین المللی در حل بحران افغانستان چیست ؟
نتایج کنفرانس نخست لندن که در فبروری ۲۰۰۶ با پرداخت ده ملیارد دالر، در راستای بازسازی، تآ مین امنیت و حکومت داری خوب درافغانستان کمک شد کجاست؟
ا کنون افغانستان و منطقه درگیریک بازی استراتیژیکی میان پنج ضلع مطرح در بحران کشورما و منطقه« چین ، امریکا ، روسیه ، ایران و پاکستان» قرار دارد، ملیونها انسان قربانی این اهداف گردیده ،هنوزهم جنگ و اتکآ به نیروی نظامی متوصل به زور درکشور ما و منطقه حاکمیت میخواهد. این حق مسلم هرشهروند افغانستان و سایر ملل جهان است تا بداند که جامعه بین المللی چگونه تصمیم و تدابیری را جهت حفظ حقوق مدنی و سایر امتیازات شان را مطابق به ارزش های انسانی با در نظر داشت اعلامیه جهانی حقوق بشر و سایر قوانین بین المللی که تعهداتی درزمینه دارند و حضورنظامی شان رادرکشور ما قانونمند می دانند پیش گرفته و نتایج حاصله از آن را به مردم وکشورمابیان بدارند.
مردم افغانستان هرگزیادها وخاطرات تلخ و شیرین تراژیدی تحمیلی برکشور شان را از این کشور ها فراموش نکرده و از انجام خدمات موثر انسانی کشور های دوست و مطرح در قضایای ملی و کشوری شان با اطمینان ابراز امتنان دارند و از تحمیل زشتی های جنگ وویرانگری اظهار نفرت می نمایند اما در تشخیص دوستان و دشمنان شان بی نهایت جدی ودقیق هستند به همین منوال است که تسلیم به هیچ یک نبوده، تا کنون استراتیژی شناخت و انتخاب را ندارند چونکه میدانند همه به دنبال منافع ملی شان برای کشور ومردم ما نان و اسلحه داده ومیدهند.
اول دسامبر۲۰۰۱شهربن المان میزبان نخستین کنفرانس بین المللی در مورد افغانستان بود، که حکومت طالبان بوسیله قدرت نظامی امریکاو متحدین پس از تراژیدی خونین سپتامبر۲۰۰۱در امریکا ، سرنگون گردید. کنفرانس بن تلاش کرد تا حاکمیت ملی که تمام مردم افغانستان آن را تایید نماید ایجادشودو قدرت به یک حکومت مردمی انتقال یابد. بعداز ایجاد حکومت مؤقت و دوره انتقالی و بلاخره لویه جرگه و تصویب قانون اساسی و انتخابات ریاست جمهوری ، اجراات دیگری که صورت گرفت جامعه جهانی و متحدین به جنگ نیابتی خاص و استراتیژیکی در افغانستان با القاعده «استخبارات پاکستان وطالبان» مقابل گردید. کنفرانس های توکیو، برلین ، لندن ، پاریس، مسکو، هاگ هالند، کابل ، استانبول ، بن دوم و بلاخره دوازدهمین کنفرانس بین المللی در شیکاگوی امریکا نیز درمورد بحران افغانستان تدویر گردیدو نتایج حاصله ختم ماموریت نظامی ناتو در سال۲۰۱۴ونقش وجایگاه ناتو بعدازسال۲۰۱۴ درافغانستان، ارزیابی و آسیب شناسی پروسه انتقال مسولیت های امنیتی، تجدید تعهد ناتو برای حمایت از افغانستان را فیصله نموده بودند که در کنفرانس کنونی لندن یکباردیگر روی موضوعات خاص بحران افغانستان و اهداف بعدی ناتو وتعهداتش ، کمک ها و حمایت امریکا و متحدین از حکومت وحدت ملی و مردم افغانستان صورت گرفت که قابل ستایش و قدردانی میدانیم امآ :- آینده نظام و موجودیت تهدیدات بل قوه استخبارات نظامی پاکستان و حمایت از طالبان مسلح ، موجودیت هزاران مدرسه نظامی ، تولیدو صدور تروریزم به افغانستان ، در حالیکه امریکا و ناتو عقد پیمان امنیتی با کشور ما دارد و شدت حملات انتحاری و نظامی از آن سوی دیورند روزانه حیات صدها شهروند افغانستان را می گیردو فرزندان ما در قوت های مسلح قربانی تروریزم تحت حمایت پاکستان قرار دارد تصمیم بین المللی و تظمین آن در این کنفرانس روشن نگردید. این که نوازشریف صدراعظم پاکستان ، کابلوف نماینده روسیه در امور افغانستان و معاون وزیرخارجه ایران و سایرین در کنفرانس حمایت شان را از افغانستان اعلان نمودند چنین تعهدات و حمایت ها سالیان متمادیست که روی اسناد در آرشیف های بین المللی گذاشته شده است ، نیازمردم مااین بود تا ارتش و استخبارات پاکستان تظمین بین المللی در رابطه به عدم حمایت از طالبان و تروریزم،و اتخاذ تصمیم جدی و صادقانه در مبارزه با تروریزم در منطقه اخذ می گردید، تابه صدور باندتیزم در افغانستان ومنطقه از آن کشور خاتمه داده می شد . تا تظمینی به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی مردم افغانستان ، ختم هرنوع مداخلات در کشور ما بوجود می آمد به منظور اینکه امریکا و ناتو در افغانستان بر علاوه حمایت و تعهدات شان ، از نام مردم افغانستان هشت پایگاه نظامی رادراختیار دارند که چنین امری باید در تصامیم کنفرانس لندن به مشاهده میرسید و فیصله می شد که نشد . پس سپردن تعهدات رهبران حکومت وحدت ملی به پیشگاه اشتراک کننده گان این کانفرانس همانند تعهد حکومت قبلی در کنفرانس شیکاگو و لندن که تعهد داشتند ( ریس جمهور ،کرزی تعهد نموده بود که حکومت اش به یک جامعه دموکراتیک و باثبات، همچنان مبارزه با فساد، حفظ حقوق بشر تعهد داشت) و در کنفرانس نحست لندن فبروری ۲۰۰۶ تعهدات و توافقات حکومت وقت « ایجاد ادارات پاسخگووشفاف ، رعایت حقوق بشر ، مبارزه علیه فساد اداری ، مبارزه علیه موادمخدر و تروریزم بود، دیدیم و دانستیم که چه کردندو امروز در کجا قرار داریم ....! اینکه جامعه جهانی چه تعهداتی در قبات ختم بحران در کشور مادارند دارند خلاصه میشود که:- پول و اکمالات برای قوت های نظامی ما میدهند و بالای رهبران ما اعتماد و اتکآ دارند . پس میتوانیم از نتایج کنفرانس اخیر لندن خوش بین بنشینیم ولی خوش باور نباشیم ، انتظار آن را بکشیم تا جو لغمان برسدو نی ها گل کند .
اخلاص به چاک پیراهن نیست .
اینجا دل پاره می پسند ند
سنجر غفاری
بالا
بازگشت