مهرالدین مشید
بوی گندیدۀ فساد مزدگیران "سیا" در ارگ بار دیگر هنگامه آفرید
مشت های مزدوران سیا باز و چهرۀ رشوت خواران ارگ عریان و آفتابی شد
بار دیگر با افشا و سرازیر شدن بسته های پولی استخبارات مرکزی امریکا به ارگ نشینان کابل، مشت های کاخ نشینان را بازتر و سیما های شان را عریانتر نمود. از بازی های فریب آلود ومردم ستیزانۀ آنان پرده برداشت که چگونه ارگ نشینان با خیمه شب بازی های مزورانه سرنوشت مردم مظلوم افغانستان را در قمار ناجوانمردانۀ خویش قرار داده اند تا به بهای بازی به عزت ملتی و پشت پا زدن با خون شریف ترین انسان های پاکی به کاخ تازه یی دست یابند و به باغ، ویلا و آرگاه و بارگاۀ دیگری بدست آورند. بار دیگر نیویارک تایمز یک گام پیش نهاد و به دستور سیا دست به افشاگری تازه زد و بازی های مخفی پولی "سیا" را برای مزدبگیران ارگ کابل و شرکای آنان رسانه یی نمود. روزنامهء نیویارک تایمز با نقل قول از برخی مشاوران سابق و برحال رییس جمهور کرزی، نوشته است:از یک دهه به اینسو بکس های دیپلومات، بکس های پشتی و خریطه های پلاستیکی مملو از دالر امریکایی توسط ادارۀ مرکزی استخبارات امریکا سی. آی. ای به دفتر رییس جمهور کرزی سپرده می شود. به نوشتهء روزنامهء نیویارک تایمز سی. آی. ای از مدت ها به اینسو به حیث حامی برخی نزدیکان و مشاوران رییس جمهور شناخته می شود. نشریه به ادامه افزوده، این پول ها برای تفنگ سالاران و کار و باریان مواد مخدر داده شده است که بخشی از آن بدست طالبان نیز رسیده است . دراین میان از مارشال فهیم قسیم و دوستم نیز نام برده است که در برابر خدمتگذاری به امریکا از استخبارات این کشور پول دریافت کرده اند؛ اما آقای حامد کرزی میگوید، این پول ها صرف درمان زخمی ها و کرایۀ خانه شده است . به کدام یک از این حرف ها می توان باور کرد؟ رسانه یی شدن واریز شدن بسته های پولی ادارۀ مرکزی جاسوسی امریکا به ارگ، مردم افغانستان را مبهوت و حیرت زده گردانیده است که چگونه رهبران حکومتی بویژه ارگ نشینان و حواریون آنان با مزدگیری های بی شرمانه به مثابۀ دلقک های سیا بر ضد مردم خود عمل میکنند. به قول معروف شاید هر دو راست بگویند و تنها کسانی که دروغ می گویند، مردم افغانستان هستند که در برابر بازی های زعما و سیاستمداران شان تا سرحد از خود بیگانگی گیچ شده اند. شاید سخن رییس جمهور درست باشد که بخشی از این پول ها بصورت شخصی صرف درمان بیماران و پرداختن کرایۀ خانه هایی شده باشد و قسمتی هم بحیث مولفه القلوب و حق سکوت برای دل بدست آوری تفنگسالاران و زورمندان جنایتکار و غارتگر داده شده اند تا در برابر سیاست های حاکم سکوت اختیار کنند.
این که به نوشتۀ نیویارک تایمز هدف اصلی از سرازیر شدن این پول ها به جیب ارگ نشینان، دسترسی به رییس جمهور کرزی، حفظ تاثیرات آن اداره بر قصر ریاست جمهوری و حلقات داخلی آن باشد که بیشترین قدرت افغانستان در آن تمرکز کرده است. هرچند به نوشتهء روزنامه، شواهدی کمی وجود دارد که این پول ها تاثیرات و حمایت دلخواه (سی. آی. ای) را خریداری کرده باشد، اما برخلاف برخی مقامات امریکایی می گویند، این پول ها فساد را در افغانستان بیشتر دامن زده، جنگسالاران را تقویت و ستراتیژی خروج واشینگتن را صدمه رسانیده است. چنانه یک مقام امریکایی به روزنامهء نیویارک تایمز گفته است:بزرگترین منبع فساد در افغانستان خود امریکا بوده است؛ اما مقامات افغان می گویند، تعدادی از اعضای شورای امنیت ملی افغانستان از ادارهء سی. آی. ای معاش می گیرند. در حالیکه بیشترین بخش این پول ها هنوز هم به جیب جنگسالاران سابق می رود که به نوشته روزنامۀ نیویارک تایمز، یکی از آن ها جنگسالار ازبک عبدالرشید دوستم است که ملیشه های تخت فرمان وی به حیث نیروی اجیر سی. آی. ای. در سال 2001 عمل کردند و اینک وی ماهانه حدود 100 هزار دالر امریکایی دریافت می کند
نشریه به ادامه افزوده، پروسهء پرداخت پول توسط سی. آی. ای. در جریان تهاجم سال 2001 در افغانستان آغاز شد و توسط آن خدمات جنگسالاران متعدد به شمول محمد قسیم فهیم که فعلاً معاون رییس جمهور افغانستان است، خریده شد. تبصرۀ این روزنامه بر این گفته مهر تایید می گذارد که یک مقام امریکایی می گوید:ما برای سرنگون ساختن طالبان پول پرداختیم. بسته های پولی تنها از امریکا به دخل بدون حساب و کتاب ارگ نشینان سرازیر نمیگردد، بلکه ایران و پاکستان هم از جمله کشور هایی اند که برای پذیرفتن خواهشات شان بالای آقای حامد کرزی کمک های نقدی را در اختیار او قرار میدهند .از افشاگری نیویارک بر می آید که ارگ نشینان به بهای عزت و وقار مردم مظلوم افغانستان کاخ ریاست جمهوری را در معرض حراج سازمان های استخباراتی جهان قرار داده است که هر یک به میزان پول های سپرده شده به ارگ، در چرخش سیاست های افغانستان به نفع خود دست بالاتر پیدا کرده می توانند. چنانکه به دنبال افشاگری های نیویارک تایمز، نشریۀ گاردین چاپ انگلستان نوشته، ادارهء استخبارات انگلستان (MI6) هم به طور منظم یک مقدار پول نقد را به دفتر ریاست جمهور افغانستان تسلیم داده است و هدف آن نفوذ و دسترسی به رییس جمهورکرزی و حلقات بلند پایهء دور وپیش او می باشد.
آقای کرزی در کنفرانس خبری اش اخذ این گونه پول ها را از اداره های استخباراتی یک امر عادی میان دولت ها خوانده و افزود، این پول ها صرف مددمعاش اعضای شورای امنیت، کارمندان ارگ، کرایۀ خانه و تداوی بیماران گردیده است. هم چنین وی افزود که بخشی از این پول برای بزرگان سیاسی داده شده است. این اظهارات وی مصداق روشنی بر تبصرۀ نیویارک تایمز است؛ زیرا بزرگان سیاسی امروز، رهبران و فرماندهان جهادی دیرو،امروز سر از یخن آن غارتگرانی بیرون کرده اند که دست تمامی تاراجگران، غاصبان زمین را از پشت بسته اند. این ها که در دهۀ هشتاد لباس مقدس جهادی را به بر کرده بودند و با شعار های کاذبانه بالاخره آرمان ملیون ها مجاهد افغان را به بازی گرفتند و اسلام را ابزاری برای قدرت گیری و ثروت اندوزی های افسانه یی خود به کار بردند. دیروز سیمای واقعی شان زیر چتر جهاد مردم افغانستان و با افشای سیمای کاذب شان، امروز زیر پوشش بزرگان سیاسی قامت آرایی دارند. در حالیکه بیشترین شان به کار های خلاف قانونی و قاچاق مواد مخدر مصروف هستند. گفتنی است که ادارۀ سیا دربرابر اظهارات آقای کرزی واکنش نشان نداد و اما از سکوت سیا پیدا است که این پول ها را به گونۀ غیر رسمی به چه هدفی به ارگ کابل تحویل داده است.
منابع آگاه در کابل به روزنامه گاردین گفته اند، مقام کلیدی که در تقسیم یا توزیع پول در شورای امنیت ملی افغانستان دخیل بوده، ابراهیم سپین زاده، یا انجنیر ابراهیم یک راز دار نزدیک حامد کرزی است. تحویلی بسته های ملیون دالری بدون حساب به یک شخص خود نمونۀ آشکار فساد گسترده در ارگ بوده و از این حقیقت پرده برمیدارد که چگونه ارگ نشینان سرگرم حیف ومیل بسته های کلان دالری بوده و از ادارۀ کشور به کلی فاصله گرفته اند . از بی تفاوتی های ارگ نشینان نوعی سازش پشت پرده با مافیای سیاسی و مافیایی مواد مخدر اعم از تفنگ سالاران و تکنوکرات ها را نشان میدهد که برای تاراج دارایی های عامه با یکدیگر کنار آمده اند. بعید نیست که نبود ارادۀ سیاسی برای محو فساد و محاکمۀ جنایتکاران و غاصبان زمین ریشه در پول های استخباراتی داشته باشد که در نتیجه ملت را مانند گوسفندان به چنگال گرگ های مفسد وخونخوار افگنده اند.
هرچند دیپلومات ها در کابل به روزنامهء گاردین گفته اند، پول های که از طرف CIA پرداخت شده، بعضاً اختلافات را میان شعبات امریکایی در کابل ایجاد کرده و به آمر ادارهء استخبارات CIA در کابل کمک کرد، تا بدون اطلاع یا اجازهء سفیر امریکا در کابل، مستقیماً به حامد کرزی دسترسی داشته باشد؛ اما این اظهارات نمی تواند، دست امریکا را در فساد گسترده در ارگ کابل کوتاه نشان بدهد؛ زیرا معاملۀ پولی پنهان سیا با ارگ خود معنای بازنمودن درواز فساد گسترده را دارد. به نوشتۀ گاردین بخشی از این بسته های پولی به ادارۀ استخبارات افغانستان پرداخته می شود که حتا بیشتر از پول هایی است که بر روی کاغذ نوشته شده اند. چه ضمانتی وجود دارد که مقامات استخباراتی کشور بخش عظیمی از این پول ها را صرف مصارف شخصی، قومی وگروهی ننموده باشند و در سایۀ بازی های استخباراتی هاون را در آب کوبیده و خاک برچشم مردم افغانستان افگنده اند.
به سخن دیگر گیریم سخنان آقای حامد کرزی در رابطه به مصرف پول های "سیا" درست باشد؛ اما صدای کم رنگ ریاست جمهوری افغانستان در موجی از خشم و انزجار مردم، در پاسخ به گزارش ها در مورد این پول ها که چه مقدار بوده و به چه منظور به مصرف رسیده اند، گواۀ آشکاری در به تاراج رفتن این پول ها است. باز هم این سوال به جای خودش پا برجا است که چگونه رییس جمهور به خود جرئت میدهد تا پول های هنگفتی را از اداره های بدنام استخباراتی دنیا در پشت دروازه های بسته اخذ کند و به میل خود به مصرف برساند. در حالیکه این پول ها به بهای شرافت مردم افغانستان وارد کشور شده اند. رییس جمهور باتوجه به مسؤولیت های وظیفه یی و ملی خود حق استفاده و مصرف این گونه پول های استخباراتی را بصورت شخصی ندارد و هرگاه مصرفی هم به این گونه پول ها نیاز باشد، باید از مجرای رسمی به مصرف برسند. این پول ها باید وارد حساب دولت شوند و بعد از آن رییس جمهور بحیث آمر اعطا حق دارد تا نظر به ضرورت اجازۀ برداشت و پرداخت آن را برای اداره های مربوط بدهد. نظر به قوانین افغانستان صورت مصرف این پول ها باید از تایید شورای ملی نیز بگذرد.
بعید نیست که پشت صحنۀ این بازی به مراتب خطرناک تر از رخ آن باشد و با افشا شدن هر پرده اش تبعات آن فاجعه بار و خطرناک تر از این باشد؛ زیرا افشاگری هایی نیویارک تایمز اندکی از هزاران ناگفته در عقب این پول ها است. افزون بر این که افشای این پول ها به بهای خاک افگندن در چشمان مردم افغانستان، پرده از جنگ های زرگری کابل و واشنتگنتن برمیدارد . این واقعیت تلخ را به تماشا میگذارد که چگونه مردم افغانستان از ده سال بدین بر مصداق سخن" سگ ها را هار و گوسفندان را رها کنید" در زیر ساطور فساد، غارت و استبداد آرام ارگ نشینان ضجه می کشند.
آنچه مسلم است، اینکه مردم ما دریافته اند، رشوت های میلیون دالری سی آی ای، ام آی 6، آی اس آی و ادارۀ جاسوسی ایران برای مقامات در ارگ به مراتب بدتر و شرمسارتر از رشوت هایی است که در نتیجۀ فساد اداری در حکومت دست به دست می شوند؛ زیرا روشت های استخباراتی بهایی فراتر از ارزش های ملی و وقار مردم افغانستان را می طلبد که ملت فیقیری بازی با سرنوشت شان را در چهار دبوار های ارگ سوگوارانه به تماشا گرفته اند. اخذ این گونه رشوت ها نه تنها جرم که نزدیک به خیانت ملی است، زیرا جرمی بزرگتر از به بازی گرفتن سرنوشت یک ملت نیست. هرچند دور از امکان است تا مردم ما به سرکلافه های مصارف گزاف این پول ها دست یابند و بدانند که مقامات ارگ و شرکای آنان در تبانی با نوباوه گان ایشان از این پول به چه کاخ هایی در داخل وخارج از کشور از سویس تا لندن و نیویارک رسیده اند، با این پول ها چه محافل قیمتی عروسی ها و خوش گذرانی های شان را سر و سامان داده باشند و در پشت صحنه چه معامله هایی را با خارجی ها انجام داده اند. بعید نیست اگر گفته شود که این معامله ارگ کابل را به سرای شهزاده بدل کرده است؛ اما با تفاوت این که در سرای شهزاده اسعار مبادله می شود و اما در ارگ در بدل این پول ها ارزش هایی بزرگتر از اسعار به بهای عزیز ترین داشته های این ملت در تبادله قرار گرفته است. این معامله مردم افغانستان را واداشته تا برای اعادۀ حیثیت و وقار خود دست بر الاشه ننشسته و از حق مسلم خود به دفاع برخیزند.
بدون تردید بخشی از این بازی افشاگرانه ممکن دلالت به نزدیکی به پایان رسیدن پروژه نماید؛ زیرا استخبارات جهانی پس از آخرین کارکشی ها از مزدوران قدیم و با استخدام های تازه و مزدبگیر های جدید، به افشای جاسوسانش مبادرت می ورزد تا بازی تازۀ استخباراتی را راه اندازی نماید. افشای رسوایی های مالی ملیون ها دالری در ارگ و آفتابی شدن مزدگیری ها از مراجع استخباراتی مانند ایران، پاکستان، امریکا، بریتانیا و فردا هم فرانسه، آلمان و ... که هنوز سر کلافۀ آنها گشوده نشده اند، گواۀ آشکار بر این حقیقت است که ارگ نشینان بازی با سرنوشت مردم افغانستان را به حراج گذاشته اند تا هر که پول بیشتر بدهد، حق بازی بیشتر را داشته باشد.
حال که مردم افغانستان دریافته اند که ارگ نشینان کمر را از گذشته ها برای بازی با عزت آنان سخت بندیده اند . به این ترتیب خویش را در برابر عمل انجام شده یافته اند، ناگزیر به دفاع از حیثیت خویش هستند. هرچند موج هایی از اعتراضات مردمی در موازات موضعگیری های شورای ملی، گروه های سیاسی، جامعۀ مدنی وسایر گروه های فشار اجتماعی و سیاسی یکی پی دیگر از راه خواهند رسید . هرچند بیم آن می رود که شماری از نهاد های دولتی و غیر دولتی ونهاد های رسانه یی به دلیل تغذیه شدن از این پول ها لب به سکوت بگذارند؛ زیرا به گفتۀ آگاهان چندین رسانۀ چاپی، تصویری و صوتی از بسته های پولی سیا و ام آی 6 ، ایران و آی اس آی تمویل می گردند. آشکار است که این رسانه ها حوصلۀ فراخی برای پنهان کاری های ارگ دارند وشاید هم با بازی های رسانه یی خمی بر ابرو نیاورده و وظیفۀ حق سکوت گیرانۀ شان را در برابر افتضاح ارگ با حسن صورت ادا کنند . با تبلیغات نرم و خاموشانه از خشم مردم در برابر فساد ارگ بکاهند. نه تنها شماری رسانه ها؛ بلکه به گواهی نشریه های نیویارک تایمز و گاردین بخشی از این پول ها به جیب افرادی رفته که در قوای سه گانۀ دولت حضور فعال دارند. این ها دست به دست هم داده و با شیوه های زیرکانه از خشم مردم نسبت به افتضاح ارگ بکاهند . در کشوری که فساد اداری در رگ رگ نهاد های دولتی آن نفوذ پیدا کرده باشد و قوای سه گانه اش غرق در فساد اداری باشد. از سویی هم فساد حاکمان چنان بزرگ باشد که حتا بوی گندیده گی فساد آنها به بیرون از جامعه سرایت کرده باشد. نه تنها نشانه ها وا هداف خوبی برای این گونه پول های استخباراتی به حساب می روند؛ بلکه حاکمانش برای خفه گردانیدن صدای مردم، دست کم گرفتن فریاد در گلو شکستگان و مشت کوبنده وارد کردن به خواست های مشروع و انسانی آنان ابزار های کاری وموثر را در اختیار دارد. چه رسد به آنکه مردم آگاه شوند، این پول ها چقدر بوده، از چه مراجعی غیر از ادارۀ سیا وارد ارگ گردیده و به کی ها پرداخته شده و چگونه به مصرف رسیده اند؛ زیرا از نام این پول ها پیدا است که به جز جناب پیرزاده و آقای حامد کرزی کس دیگر از حساب آن ها خبر ندارد. راستی که ارواح نام با مسمایی برای این پول ها است؛ یعنی پولی که مخفی و ارواح گونه می آید و مخفی تر از آن به مصرف میرسد.
در کشوری که حکومت و گروه های سیاسی افغانستان تختۀ مشق بازی های استخباراتی قدرت های بزرگ مانند امریکا، بریتانیا، روسیه و آلمان و کشور های آزمند همسایه بویژه پاکستان و ایران باشند و در محراق بازی های شرمناک آنان قرار داشته باشند. قدرت های کلان بویژه امریکا و کشور های همسایۀ افغانستان بخصوص کشور های بدترین مداخله گر در امور کشور ما مانند پاکستان و ایران، از چندین دهه بدین سو ضعف نفس، ناتوانی های سیاسی، خودخواهی ها و دم دمی مزاجی های های دست و پای بینانۀ زمامداران و رهبران جهادی و سیاسی آن را به آزمون کشیده باشند و هر یک را جداجدا از محک تجربه های دشوار استخباراتی خویش عبور داده باشند. از این هم بدتر فساد به فرهنگ حاکمان مبدل شده باشد، بدون تردید در چنین کشوری دست یابی به مقدار و چگونگی مصارف پول های استخباراتی امری ناممکن و خواب و خیالی بیش به حساب نمی رود.
رویکرد ها:
1 - رادیو آزادی ، اخبار صبح30 فبروری 2013
2 - .. رادیو آزادی ، اخبار صبح اول می 2013
بالا
بازگشت