فرهاد خليلی
سیاستی را که رئیس جمهور دنبال می کند!
کودتای 26 سرطان سردار محمد داوود و سپس قدرت گیری رژیم کمونیستی در کشور سرآغاز مداخلات کشور های همسایه به ویژه پاکستان در امور داخلی افغانستان با موجودیت مخالفان رژیم های افغانستان در پاکستان به شمار می رود که پیامد های آن به خطر افتادن امنیت ملی ، وحدت ملی و موجودیت کشور بوده است.
بعد از رویکار آمدن رژیم جدید سیاسی درافغانستان به دنبال دهه ها جنگ و خشونت با حمایت جامعه جهانی انتظار می رفت تا تحولی بزرگ در عرصه های سیاسی ،نظامی ، اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی کشور رونما گردد چنانچه خود وزیران دولت آقای کرزی ابراز میداشتند که یک دهه برای باز سازی افغانستان کافی است و معتقد بودند که افغانستان بعد از یک دهه با حظور و حمایت جامعه ی جهانی به ثبات اقتصادی و سیاسی و امنیتی می رسد.
اما غافل از این که در چهار سال نخست که از ایجاد نظام جدید سیاسی در افغانستان می گذشت دشمنان افغانستان در حال آماده کردن و آموختن شیوه های نوین ترور و انتحار به طالبان و هم پیمانان شان بودند تا در مقابله با قدرت برتر جهان که همه از توانایی های نظامی و اطلاعاتی اش شنیده بودند و اینک در افغانستان حظور پیدا کرده اند کارا باشد.
معادلات سیاسی در افغانستان نیز به گونه شکل گرفته است که رییس جمهور افغانستان با ایجاد رابطه ی صمیمی و به قول خودش بی سابقه با پاکستان توقع داشته باشد تا پاکستان مدد گار افغانستان در راستای وادار کردن مخالفان مسلح به صلح و کنار گذاشتن خشونت باشد ، اما آقای کرزی نیز همانند رهبران گذشته ی افغانستان توسط پاکستانی ها فریفته شد زیرا گفتار پاکستانی ها با کردار شان در خفا در تضاد آشکار است در مذاکرات به مقامات افغانستان وعده می سپارند که حاظر به هر گونه همکاری با دولت افغانستان در جهت تامین صلح در افغانستان است و چنان وانمود می کنند که بسیار دلسوز به مردم افغانستان و از شرایط ناگوار جنگ و مشکلات فراروی افغانها بسیار نا خرسند و متأسفند اما در نهان به حمایت گسترده از طالبان و گروه های افراطی در جهت نا امنی و بی ثباتی و ویرانگری افغانستانی کمر بسته اند.
رئیس جمهور افغانستان شاید این را بخاطر ندارد که در جهان سیاست امروز در رابطه با کشور ها هر گاهی پای منافع ملی یک کشور در میان باشد چیزی بنام چشمداشت و رواداشت ترحم مطرح بحث نیست اگر چنین می بود کشته شدن هزاران نفر ، آوارگی میلیون ها افغان و ویرانی افغانستان باعث بر انگیخته شدن احساسات انسانی و اسلامی پاکستانی ها و ایرانی ها می شد و آنها را در راستای ایجاد ثبات و آرامش در افغانستان و حمایت نکردن از گروه های وابسته ی شان در جهت ویرانی افغانستان و تامین منافع نا مشروع شان وا می داشت.
رئیس جمهور افغانستان از این نیز به خوبی آگاه است که برای پاکستانی ها دولتی در افغانستان قابل پذیرش است که هندوستان دشمن دیرینه ی پاکستان در افغانستان جای پا و منطقه ی نفوذ نداشته باشد زیرا از دیدگاه پاکستان افغانستان هم پیمان با هندوستان خطر بزرگی را متوجه پاکستان می سازد این در حالی است که افغانستان رابطه ی بسیار صمیمانه و پیمان استراتیژیک با کشور هندوستان دارد .
این نکته را نیز نباید از یاد برد که با ابراز احساسات نمیشود گرهی از مشکلات گشود بلکه خرد سیاسی می طلبد تا با دستگاه سیاسی کار آمد برای مشکلات پیش آمده راه حلی را جست که منافع ملی مردم افغانستان در آن تامین شود آنچه که امروزه در روابط کشور ها متداول است حفظ موجودیت کشور بالاترین و بنیادی ترین هدفی است که همه کشور ها بدون استثنا در پی تحصیل آنند امنیت ملی هدفی است که اگر در معرض خطر قرار گیرد مردم و دولت آماده هر گونه فداکاری در راه آن بوده و برای آن حتی دست زدن به جنگ را نیز سزاوار می شمارند و این هم ناگفته پیداست که امنیت نیز همیشه همراه با برخورداری از قدرت نظامی خواهد بود .
اظهارات ضد ونقیض رئیس جمهور که گاهی طالب را برادر خطاب می کند و پس از انجام عمل انتحاری که به کشته شدن و هراس و بیم و بر هم خوردن آرامش هزاران تن می شود دشمن خطاب می کند با واقعیت فاصله ی فراوانی دارد طالبی را برادر می خواند که خود و رژیم وی را دست نشانده می داند و ترور شخصیت های مطرح وتأثیر گذار در رأس امورات شان قرار داشته است و حاظر نیست با وی به پای میز مذاکره بنشیند.
این برای همه روشن است طالبی که عملیات انتحاری را همانند آنچه در فراه انجام دادند هیچگاه آماده نخواهد شد با آقای کرزی کنار بیاید و تا نابودی رژیم کنونی افغانستان خواهد جنگید آزادی زندانیان طالب و برائت دادن به آنها و فراهم نمودن زمینه رفاه شان در بهترین نقطه ی شهر کابل با بهترین امکانات کوچک ترین دریچه ی به سوی صلح نگشوده و نخواهد گشود.
از جانب دیگر گاهی پاکستان را کلید صلح و گاهی دولتش را بی نیاز از همکاری پاکستان در راستای آوردن صلح و ثبات در افغانستان می داند این در حالیکه پاکستان در طول سه دهه ی اخیر در جهت تمویل و تجهیز گروه های بر هم زنده ی آرامش در افغانستان نقش اساسی داشته است همه می دانیم که آی اس ای سازمان استخباراتی پاکستان نقش اساسی در آموزش گروه های تروریستی هم در افغانستان و هند داشته است اینکه گفته شود راه صلح از پاکستان نمی گذرد با توجه به شرایط کنونی کشور تضاد دارد ایجاد و حفظ امنیت افغانستان نیازمند قدرت نظامی می باشد زیرا بود ونبود امنیت وابسته به توانایی کشور در تهدید های امنیتی می باشد چیزی که افغانسان امروزه از آن بی بهره است.
سردی رابطه با ایالات متحده ی امریکا به عنوان شریک استراتیژیک افغانستان که همواره به دنبال اظهارات رئیس جمهور همراه بوده است برای کشور مشکل آفرین بوده است افغانستان برای در امان ماندن از همسایگان ظالم و فرصت طلب نیازمند همکاری و حمایت ایالات متحده و جامعه ی جهانی است .
ایجاد دفتر برای طالبان در قطر با ادامه ی حملات انتحاری چانکه در ولایت غربی فراه صورت گرفت همخوانی ندارد از یک طرف دست دوستی و از جانب مقابل حملات پیچیده و ترور های سازمان یافته دورنمای خوبی در معرض دید قرار نمی دهد.
مردم افغانستان سه دهه جنگ و نا آرامی ، ویرانی کشورشان ،از دست دادن عزیزان شان و آوارگی میلیونی را تجربه کرده اند و بی صبرانه در انتظار رسیدن به صلح و آرامش در کشورشان است اما صلح با چه کسانی با سیاست های کنونی دولت افغانستان و سرسختی مخالفان مسلح صلح به نظر به راحتی دست یافتنی نیست.
بالا
بازگشت