>
جنايت در زندانهای عراق
دستگير صادقي
با انتشار سلسله عکسهای شنيع از شکنجه های غير انساني زندانياني در بند در زندان ابوغريب، موجي از نفرت و انزجاری بزرگ نسبت به چنين اعمال وحشيانه، بخش وسيعي از مردم جهان را در بر گرفته است.
در اين فرصتي که حرف از آزادی و دموکراسي در عراق بعد از صدام مطرح است، و گويا اين کشور قراراست بمثابه يک نمونهً جذاب و ايديال برای کشورهای شرق ميانه، تغيير شکل و ماهيت دهد و در آن آزادی های اساسي وحقوق بشر نهادينه گردد، چنين برخوردی وحشيانه، بخصوص آناني را که به چنان ادعا ها باور داشتند، سخت به حيرت دچار ساخته است.
ولي آناني که به ماهيت اين سياستها آشنا هستند، ميدانند که گردانندگان اين سياستها و دست آموزان محلي شان، طي اين سالهای طولاني، در کشور های مختلف جهان، چه ها که نکرده اند و به گونه يي اين رسوايي ها را به نمايش گذاشته اند. از آسيا، افريقا و امريکای لاتين ميگويم که طي سالهای طولاني، مردم اين قاره ها اين همه بربريت را در مقابل فرزندان خويش تجربه کرده اند. از کانگو، از پاتريس لوممبا، از چيلي، از داکترسالوادور آلنده، از ويتنام، از آن قهرماناني که در مقابل دوربين عکاسان با ضرب گلوله مغز های شان متلاشي گرديدند، از امريکای لاتين، از ارنستو چه گوارا، از افغانستان، از داکتر نجيب الله، و از صدها هزار انساني ميگويم که به اشکال شنيع تحقير شده اند، شکنجه شده اند و نابود گرديده اند، و به نحوی به نمايش گذاشته شده اند. تاريخ و وجدان انسان آگاه، هيچگاه اين همه فجايع را نميتواند فراموش کرد؛ و چنين رفتار غير انساني را هيچگاه نميتوان توجيه کرد. همين حالا که اين کلمه ها به روی کاغذ ميريزند و يا خواننده آنها را مرور ميکند، صدها وهزارها انسان دردمند بخاطر آرمان ها و باورهای شان و يا هم کاملا بيگناه ـ بدون آن که بفهمند که کدام جرمي را مرتکب شده اند ـ در شکنجه گاه ها به بدترين شکل تحقير، توهين و شکنجه ميشوند.
يک نمونه يي بسيار غم انگيز از چنين رفتار را اخيرا ما در رسانه های گروهي ديديم. اين رسوايی مربوط به رفتار غير انساني با زندانيان عراقی در ماه گذشته پس از آن بروز کرد که رسانه های آمريکايی عکس هايی را که زندانبانان آمريکا را در حال تحقير زندانيان عراقی در زندان ابوغريب بغداد نشان می داد پخش کردند. عکس ها يي که اين بار، ديگر جشن و سرور ناشي از سقوط ديکتاتور را نشان نمي داد، بل نشان دهنده ي حقارت انسان به بدترين شکل آن هستند. اين عکس ها نشان مي دهند که چگونه وبه چه شکل وقيح وفجيعي سربازان آمريکايي با زندانيان عراقي رفتار مي کنند وبه شکنجه و اذيت و آزار آنها مي پردازند.
از آن جمله " زنی با لبخندی دلفريب، برروی انبوهی از لاشه مردان لخت شده، جلوی دوربين ژست گرفته است و در جايی ديگر همان زن اسير برهنه يی را چون سگی مرده بر زمين می کشد." يکی از عکس ها يک زندانی عراقی را نشان می دهد در حاليکه سرش را پوشانده اند، او را به روی جعبه يي ايستانده و سيم هايی به دستش وصل نموده اند، به زندانی گفته شده بود که در صورتي که از روی جعبه به پائين بيفتد، شوک الکتريکی خواهد گرفت. سربازان آمريکايی در يکی از عکس ها زندانيان مرد را چنين وادار کرده اند که نشان دهند که با هم در حال انجام مقاربت جنسي هستند و در اين حالت (که در بقيه عکس های ديگر هم هست)، سربازان آمريکايی چه مرد و چه زن در حال خنديدن، ژست گرفتن و اشاره کردن به زندانيان هستند و انگشت شست خود را به علامت موفقيت رو به بالا کرده و به دوربين نشان می دهند.
عکس هايي که اين روز ها در راس خبر رسانه هاي جهاني قرار دارد يک بار ديگر مساًله جنگ، رفتار بااسراي جنگي ورفتارغيرانساني با زندانيان و شکنجهً آنها و همچنين سياست هاي آمريکا و متحدانش را درعراق با چالش جدي روبرو ساخته است.
عکس ها و نوارهای ويديويی ديگری از سوءرفتار نيروهای آمريکايی با زندانيان در عراق، به اعضای کنگره آمريکا نشان داده شده است. به گفته آنها اين عکس ها و نوارها حاوی تصاويری تکان دهنده است.
سناتورهای آمريکايی می گويند در يک جلسه خصوصی که توسط پنتاگون ـ وزارت دفاع آمريکا ـ ترتيب داده شده بود، عکس هايی از زنان عراقی که وادار به عريان کردن سينه های خود شده اند و همچنين عکس هايی که سگ های پليس را در حال تهديد زندانيان نشان می دهند ديده اند.
آنها گفته اند برخی از اين عکس ها ظاهرا تصويرگر اختلاط جنسی با رضايت طرفين (!) از سوی خدمه نظامی است.
روزنامه لوموند چاپ پاريس
جزييات گزارش کميته بين المللي صليب سرخ جهاني در خصوص شکنجه زندانيان عراقي
توسط نيروهاى آمريکايي را منتشر کرد
که بخشهای از اين گزارش در زير به توجه رسانيده ميشود.
در مقدمه گزارش صليب سرخ جهاني
آمده است: اين گزارش براساس مشاهدات و گفت وگوهاى ماموران کميته صليب سرخ با
زندانيان عراقي در زندانهاى نيروهاى متحد در ماههاى مارچ
تا نوامبر سال۲۰۰۳ تهيه شده است.
در اين مدت اين کميته در۲۴ نوبت از۱۴ زندان و مرکز نگهدارى زندانيان عراقي در
مرکز و جنوب عراق بازديد کرده و با خانواده هاى زندانيان به گفت و گو پرداخته
است .
به گفته اين کميته ، زندانهاى الصلاحيه ، تاس فرات ، الروسفا، ابوغريب، ام
قصدو، اردوگاه بوقا، طليل، کندور، اماره و بيمارستان صحرايي شعيبه از جمله
زندانهاى آمريکايي است که زندانيان عراقي در آن بسر مي برند.
صليب سرخ جهاني مي گويد
: بطور کلي گزارشها نشان مي دهد که رفتار نيروهاى متحد با تمام افرادى که توسط
نيروهاى نظامي و يا نيروهاى سرويس امنيتي آمريکايي دستگير مي شدند مغاير با
قوانين بين المللي و
حقوق بشر بوده است.
بعضي ازنيروهاى نظامي آمريکايي
نيز به ماموران کميته صليب سرخ گفته اند
که
۷۰ تا۹۰ درصد
اززندانيان بطور اشتباهي دستگير شده اند و اقرار کرده اند که بسيارى از خشونتها
عليه عراقي ها به دليل عدم وجود کنترل مجرمان اصلي بوده است.
صليب سرخ جهاني
مي افزايد
: تقريبا در تمامي موارد،
نيروهاى متحد، هيچ اطلاعي درخصوص هويت ، محل نگهدارى و علت دستگيرى به خانواده
هاى زندانيان نمي داده اند
و چنين عملي به منزله "ناپديد شدن" اين افراد تا هفته ها و ماهها بوده
است.
تعداد زيادى از افراد عراقي نيز با بيني ها و استخوانهاى شکسته و آثار سوختگي
توسط نيروهاى کميته صليب سرخ جهاني مشاهده شده اند.
به گفته اين کميته ، برخورد با
زندانياني که از نظر نيروهاى متحد داراى اطلاعات مهمي بوده
اند تحقيرآميز،
همراه با فحاشي بوده و شکنجه هاى روحي و جسمي برروى آنان
تا
حدى ادامه مي يافت که
مجبور به همکارى با نيروهاى متحد شوند.
صليب سرخ جهاني به نقل از يکي از نيروهاى متحد مي نويسد : برهنه کردن
زندانيان ، خشونت و رفتار غيرانساني ، فشارهاى روحي و جسمي ، نگهدارى در
سلولهاى تنگ و تاريک براى مدتها طولاني تنها يکي از روشهاى بازجويي و نگهدارى
زندانيان در اين بخش امنيتي بوده است . استفاده از "روکش سر" براى اينکه
زنداني نتواند به راحتي نفس بکشد و اطرافيان خود را شناسايي کند و دستبندهاى
طولاني بر دست که منجر به جراحت و گاهي اختلال در عصب انگشتان مي شد از ديگر
رفتارهاى نيروهاى متحد با زندانيان بوده است .
اين گزارش مي افزايد
: نيروهاى متحد، زندانيان عراقي را مجبور مي کرده
اند برهنه کامل شوند و در
مقابل ديگران راه بروند و براى تحقير آنان لباس زير زنانه را بر تن آنان کرده و
از آنان فيلم و عکس مي گرفته
اند.
کميته بين المللي صليب سرخ جهاني درخصوص شکنجه زندانيان عراقي
مي گويد:
تعدادى از زندانيان تقريبا هميشه برهنه براى مدتهاى طولاني به ميله هاى زندان
بسته مي شدند و اين امر موجب جراحت و دردهاى عضلاتي
در آنان مي گرديد.
زندانيان در سلولها به اجبار مي بايست
به موزيکهايي با صداى
بسيار بلند گوش مي دادند و يا در هواى گرم و زير آفتاب تا
حرارت
۵۰ درجه مي ماندند. اين روشها بطور هميشگي توسط نيروهاى متحد در اين مرحله از
بازجويي براى مجبور کردن زنداني به همکارى مورد استفاده قرار مي گرفته است.
در گزارش صليب سرخ جهاني آمده است : در بخش ويژه زندان ابوغريب لباس زيرمردانه تاکنون در بين زندانيان توزيع نشده و تنها لباس هاى زيرزنانه به آنان داده شده است.
کميته صليب سرخ جهاني در گزارش
خود افزوده است
: نيروهاى متحد در زندانهاى عراق مرتکب نقض فاحش حقوق بين المللي بشردوستانه
شده اند.
به گفته اين کميته بين المللي،
درزندانهاى ويژه و فرودگاه بغداد زندانيان در تنهايي و تاريکي مطلق بسربرده
و گاه تا
۲۳ روز به تنهايي در سلول مي مانده اند که اين اقدام نيز مخالف مقررات ماده ۳
و۴ کنوانسيونهاى ژنو سال
۱۹۴۹ مي باشد.
کميته صليب سرخ جهاني يک سازمان بين المللي غيردولتي است که وظيفه نظارت بر
وضعيت قربانيان جنگ و حمايت از آنان را براساس کنوانسيون هاى ژنو
سال 1949 برعهده دارد. اين
کميته تنها نهاد بين المللي است که حق بازرسي از مراکز نگهداری
زندانيان جنگي را عهده دار است .
صليب سرخ جهاني گزارش اوليه خود را در خصوص شکنجه زندانيان عراقي توسط نيروهاى
نظامي آمريکايي در فبروری
سال۲۰۰۴ ميلادى به مقامات واشنگتن ارايه کرده بود.
برخي رسانه های گروهي ايالات متحده امريکا به شمول واشنگتن پوست، نيويارک تايمز و کانال تلويزيوني سي بي اس در انتشار وقايع خفت بار زندانهای عراق، بيش از ساير رسانه های بين المللي سهم داشته اند و شايد به گونه يي سهم فعالانه آنها در اين زمينه، با مخالفت حلقات معيين قدرت در امريکا به ادامه ماجراجويي هايي نومحافظه کاراني مسلط در دولت موجود و با انتخابات آينده امريکا، بي ارتباط نباشد. CBS شبکه تلويزيونی پر بيننده آمريکا، در برنامه "60 Minutes II" مطالب وعکس هايی از شکنجه و آزار زندانيان در يک زندان عراق توسط سربازان آمريکايی را به نشر رساند. در اين برنامه يک عضو ارتش آمريکا اقرار مي نمايد: " ما با روشی که بکار می بريم، به ميزان بسيار بالايی زندانيان را شکسته و به اعتراف می کشانيم. معمولا آنها بعد از بکارگيری اين روش ها بعد از چند ساعتی شکسته می شوند." ارتش هم متوجه شده است که خود بازجويان از سربازان خواسته اند که با " زندانيان کار کرده و آنها را آماده کنند!" و از چنين آماده سازی کاملا رضايت داشته اند.
استفاده از چنين روشهای " آماده سازی " ، سهل ساختن کار بازجويي و در نهايت شکستن مقاومت زنداني و آماده شدن برای همکاری، مطمئينا کار پليس نظامي و چند خورد ضابط يا سرجوخه نيست که امروز به محکمه کشانيده ميشوند و چنين رفتار غير انساني مغاير با کنوانسيون ژنيو و کنوانسيون منع شکنجه سازمان ملل متحد ميباشد که متاُسفانه در رسانه ها صرف زير عنوان " سوًرفتار " بازتاب مي يابد. اين روش احتمالا، بايد توسط کارشناسان مجرب، روانشناسان و تحليلگران رواني در موسسات اختصاصي تحقيقاتي، بخصوص با در نظر داشت روحيه عربها و مسلمانان پي ريزی شده باشد.
نيويورک تايمز می نويسد اجازه استفاده از اين شيوه های بازجويی توسط ماموران سيا، پس از حملات يازده سپتامبر 2001 به آمريکا و براساس قوانينی مخفيانه که دولت جورج بوش، رئيس جمهوری اين کشور، آن را تصويب کرد، صادر شده است.
اين روزنامه به نقل از مسؤولان عمليات ضدتروريستی آمريکا نوشته که روش های بازجويی سيا به حدی خشن است که مقامات ارشد پليس فدرال اين کشور، اف بی آی، ماموران خود را از حضور در بسياری از بازجويی ها منع کرده است.
دونالد رامسفلد، وزير دفاع آمريکا، در سفرغيرمترقبه خود به عراق و بازديد از زندان ابوغريب بغداد
به صدها سرباز آمريکايی که در اين زندان حضور داشت با چهره خندان گفت: " من در اين روزها روزنامه مطالعه نمي کنم " و شايد منظور وزير دفاع اين بوده باشد که سربازها هم زير تاثير تبليغات رسانه ها نروند و کار شان را همچنان با افتخار انجام دهند.
بنابر گزارش ها، انگيزه آقای رامسفلد از اين سفر تقويت روحيه سربازان آمريکايی پس از رسوايی سوء رفتار با زندانيان عراقی بوده است.
قابل تذکر است که وضعيت زندانهای امريکايي در افغانستان بهتر از حالت زندانهای عراقي نيست و اين موضوع با استفاده از گزارشهای سازمان نظارت بر حقوق بشر، در آينده بطور جدا گانه بررسي ميگردد.
با اين همه، چرا سربازان با شور و شوق فراوان، در اين درامه واقعي تحقير و ذلت انسان وانسانيت، سرمست از پيروزی، سهم ميگيرند و از آنها عکسهای يادگاری برميدارند؟؟!!
رابرت فيسک در مقاله جالبي رابطه
ميان نفرت نژادی از " عربها " و آزار زندانيان سياسي عراقي بوسيله نيروهای
اشغالگر را به بررسي گرفته مي نويسد: "
درک اين جنايات در زندانهای عراق
از جمله ادرار کردن سرباز انگليسی به بدنهای عريان زندانی عراقی بهيچوجه دشوار
نيست، همانطور که ساديسم آن سربازان آمريکايی که زندانی عراقی را چشم بند زده
دستانش را به سيم های برق وصل کرده و بر جعبه
يي
ايستانده اند، درکش بسيار آسان است. چرا که آنها همه ی اين نفرت ها را از
خانه با خود آورده اند."
بالا
بازگشت