خوشه چین
نا له بیش نیست
ر و زی د و ستی به خا نه ما آ مد، بعد ا ز ا حو ا ل پر سی فهمید م که ا و خیلی ها خسته به نظر می ر سد، ا زش خو ا ستم که علت ما جرا را جو یا شو م . د رجو ا ب گفت چه می خو ا هی بد ا نی، د ردی دا رم که، نا له بیش نیست ، درد ی ا ست همگا نی ،علا ج ا ن هم خیلی مشکل، در گو ش ها یم و در حا فظه ا م نا له ها، خا نه کرده ا ند، اه و فر یا د است ،نا ل ا طفا ل ا ست، نا له یتیما ن ا ست ،نا له گر سنه ها ا ست، نا له سر و پا برهنه ها ا ست .
زیا ده ا ز سی سا ل میشود که به جز ا ز نا له چیز دیگری به گو ش شنیده نمیشود . حا صل هر کار، نا له ا ست ، نتیجه هرتغیر نا له ا ست، پس هرتحو ل به غیرا ز نا له ،چیزدیگری نیست، همه ا مید وا ری ها رنگ و بو ی خو یش را ا زد ست داده ا ند، فقط تفا وت که به میا ن می ا ید ا ین ا ست، ا هنگ نا له ها ی جد ید، نسبت به ناذ له ها ی قبل بلند تر،آ زار دهنده ود لخراش ا ست .
من هم به نو به خو یش، نا له میکشم، ا زین طر ف و ا نطر ف نا له ها میشنوم که میگو یند نا له ها خا مو ش، هر یکی را میشنو م که نا له می کشد و می گو ید که نا له ها خا مو ش ، همه کس بی طا قت ا ست، حو صله ها را ا ز د ست دا ده ا ند ، نا له می کشند .
هیچ کسی نیست که نا له ها را خا مو ش کند ، هیچ کسی نیست که علت ها ی ا ضلی ا ین نا له ها را با ز گو کند و اکر کسا نی میدا نند و میتو ا نند ، به حیث تما شا چی به قضا یا می نگر ند و می گذ رند .
نا له من ا ز خو د خوا ها ن وا ز خو د را ضی ها ا ست ، ا ن ها چیزی را به ما حوا له میکنند، که هر گز به خو د نمیخوا هند ، نا له من ا زین ا ست که هنو ز و فا دا ری ها ی ما به گذ شته بیشتر ا ست تا تغیر جهت، نا له من ا ز همرز ما ن من ا ست، که د رک نمی کنند( ما اجزای یک کل هستیم و پا یه دا ربودن ما ، در مقدار وا ندا زه سهیم بو دن ما در ا ن کل ا ست ) ما با ید که رخ خو درا از گذشته به سوی ا ینده دور دهیم، زیرا که گذشته ا ز ما خیلی دو ر میرود ، همه چیز ما را گر فت و بر د ، تنها زشتی ها و پلیدی ها را به ما تحفه دا ده ا ست ، گو یا ا ینکه همه خو بی ها ی ما، ما ل با لا ستحقا ق دیگران ا ست
بی تفا و تی ها د ر قضا یا به ا ین می ما ند که، گو یا، ا ینده ها با همه خو بی ها یش زیرکا نه و نیش خند کنا ن، ا ز کنا ر ما خو ا هند رفت، و جا ی برا ی پشیما نی با قی نمی ما ند.
ما با ید که به حیا ت سیا سی خو یش ا دا مه دهیم ، وبا ید انتقا ل دهنده مطا لب خو ب وآ مو زند ه برا ی نسل ها ی فر دا ها ی ما با شیم وآ نها نبا ید د ر ا تش نفا ق ها بسو زند و با ید که تا ریخ خو بی برا ی ا نها بگذا ریم .
پا یه دا ری های خو یش را با ید که حفظ کنیم ، پا یه دا ری ها با و جو د که بر ا ی خو د ما شا ید آ نقد ر ا رزش ند ا شته با شند، آ نچه که عمد ه ا ست ، ا جتما ع و مر دم ا ست ، ا ر زش آ ن برا ی اجتما ع ا ز حد و ا ند ا زه زیا د ا ست .
ببینیم،ده ها و صد ها شخصیت ها ی مبا رز ووطن پر ست رنج ها و شکنچه ها ی دورا ن حکو ما ت استبدا دی را متقبل شده ا ند و حتی جا ن ها ی شرین خو یش را ا ز د ست دا ده ا ند .
چطو ر میشو د آ ن دنیا ی که برا ی حیا ت سیا سی آ غا زیده بو د،ما به نو به خو یش برای ا نکشا ف آ ن تو قف نکر دیم ، مگر حر یفا ن ما در ا نتظا ر مرگ آ ن نشسته ا ند تا بر ای همیش فرا مو ش شو د.
د نیا ی ما چرا غ و رهنما ی دیر وز بود ود ر کو شه ا ز جها ن می د رخشید ما می خوا هیم که دنیا ی خو یش را چرا غ فردا ی فردا ها بسا زیم.
آ نچه که ا مروز ا زا ن ا ثری ا ست ( نا له بیش نیست) مگر ا نسا ن ها ی ا مر وز ما، راه روا ن ا ند به سوی، فر دا ها ، د یگر ا زین بیش حا ضر به شنید ن نا له ها، نمی با شند با فهم همه مطا لب که این همه نا له ها جبرا و قهرا ا ز جا نبی با لای مر دم بی دفاع کشور ما آ ورده شده ا ست ، حریفا ن و دشمنا ن ما ا ز شنید ن نا له های ما لذ ت می بر ند، خو ب ا ست که، ما حو صله خو یش را دا ریم، و لی فردا ها ی ما، پرده ا ست که، به روی آ ن ر وشنی ا فتیده ا ست ، با بر طرف شدن پرده آ فتا ب پدیدا ر میگردد .
د رین رو شنا یی ، راه ا ست ، دور ودرا ز،ا ز خستگی تا آ سا یش
ا زین بیشه تا آ ن بیشه، فا صله ا ست، تر س و ا مید ، تا آ را مش
پا فشا ری ها، به مخا لفت ها ی قدیمی، فقط ، ا یجا د نا له بیش نیست ، تا ریخ همه
ا نگیزه ها ی مخا لفتها ی قد یمی را تحو یل کر فته ا ست، تنها ابلها ن و دیوا نگا ن ا زا ن ا ستشما م تا زه مینما یند.
آ یا خند ه آ ور نیست ؟ وا قعیت مرده ا ی با لا ی وا قعیت مرده ای دعوای وا قعیت مرده را بنما ید . وفا دا ری و ایما ن دا ری حق طبعی هر فر د ا ست، ولی پا فشا ری های بی حد وا ندا زه ، منزل گاه مبا رزه را به کندی مو ا جه میسا زد و ز مینه را برا ی ا دا مه سیا ست ها ی قر و ن ا وستا یی و حا میا ن آ گا ه بین ا لمللی آ ن آ ما ده میگر دا ند .
چنا نچه همین ا کنو ن یک عده مر دما ن هشیا ر، جنا یا ت هو شیا را نه سا زما ن می دهند ، و دزدا ن ا گا ه ، ا شیا ی بر گزیده را ا نتخا ب می کنند، ا ین وظیفه ما خوا هد بود که هوشیاری را ا جتما عی بسا زیم .
ببینیم،یشگا ما ن سیا سی، بنا بر ضرو رت زما ن، آ فریده شدند، هر یک کا ر نا مه ا ز خو د به جا گذا شته ا ند ، همگا ن میخوا نند و قضا و ت می کنند، نسل جو ا ن و با لنده و آ گاه ا ز گذشته ، مو قف و جاه را برا ی انجا م وظا یف بعدی تحو یل میگیر ند، این بخا طری ا ست که دا نشمند ا ن بار ها درا ثا ر و نو شته ها ی خو یش به کرا ت نو شته ا ند .
تا ریخ هموا ره مطا بق به ضرو ریا ت و خوا هشا ت عصر و زما ن ، زعما و پیشوا یا ن
تا زه می آ فر یند. که نما ینده ، ا خلا ق وا لا ترو ا رما ن های نسل رو به رشد با شد. بنا نسل رشد یا بنده، هیچگاه علاقه مند نیست که به ما نند( نسل) غمنا ک موجود د ر عقب سا یه ای با ستندو د رعقب سایه خو یش دیگرا ن را وا دا ر به ا طا عت نما یند، ومی خوا هند که در مقا بل رو شنی ا زخود سا یه دا شته با شند.
نسل جو ان و با لنده ، خو ا ست گاه سیا سی خو یش را ( بنیاد بینش و دا نش پندا شته) هرگو نه تشکیلا ت سیا سی را که به دفا ع ا زا نسا ن بر نه خیزد، و ا زا ن بو ی ستیزه جو یی ، خو د خوا هی ، سکتا رستی ، محل پر ستی ، قو م پر ستی ، به مشا م بر سد و خا ستگاه آ ن بستر استخبا را ت کشو ر های همسا یه و سا ییر منا بع بیر ونی بو ده با شد ، ا نرا رد نمو ده و به ضررکشوربه حسا ب میگیر ند .
تنوری که ا زا ندازه معمول دا غتر با شد، نا ن خو ب نمی دهد، زیرا که هر دو طرف آ ن سو خته و مغزآ ن خمیر با قی میما ند.
ا وضا ع ، آ شفته جا ری کشور، خیلی ها داغ ا ست، بعضی از سا ختا ر های سیا سی بو جود آ مده ا ز دو رخ ، دا غ و لکه دا ر ا ست و هسته ها ی مر کزی آ ن کا ملا خا م و خمیر، ا ین سا ختا ر ها ی تشکیلا ت سیا سی نمیتوا نند به نیا ز مندی ها ی مبر م جا معه ما پا سخ به مو قع بدهد،بر خلا ف این احزا ب و گروپ ها ی سیا سی ، سو خته و خا م و فطیر، بحر ا ن ها ی مو جو د کشو ر ما را ده چندا ن با لا می برند .
احتما لا مردم به سخنا ن گر دا نندگا ن سیا سی، ا حزا ب و سیا سی که به شکل مستعجل عر ض ا ندا م کرده ا ند گو ش د هند، ولی ا عتبا ر نمی کنند که آ ینده ها با آ ن ها با شد، زیرا که آ نها میدا نند ا و ضا ع ا نکشا ف یا فته و پیچیده در قضا یای کشو رما وا رتبا طا ط و سیع آ ن با دنیا ی خا رج ، به مردم آ گا هی بیشتر بخشیده ا ست، مردم زیا دتر علا قه میگیر ند که حقا یق را بیشتر بدا نند، تا فورم ها را،مردم ما ، درمجموع ، به ا ین عقیده رسیده ا ند که( با کو زه نمیتوا ن ذ خیره گاه آ بی را ا ز آ ب پر نمود) این جر یا نات ، خورد و بزرگ ا ند که از هر گو شه و کنار، در یک ذ خیره آ بی میریزند و با اتحا د و یکپا رچگی، ا ز یک سر کو ب بلند و با ا نرژی ، قو ی ، تو ر بین ها را به گر دش ا ورده و ا زا ن هزا را ن کیلو وا ت برق تو لید مینما یند ، مر دم و جا معه از نو ر آ ن ا ستفا د ه مینما یند . ا گر سیا ست گذا را ن محتر م کشو ر ما علا قه دا رند که راه سیا ست را دنبا ل نما یند و نمی خوا هند که در حا شیه قرا ر دا شته با شند،سر ا نجا م پی خو ا هند بر د که ا ززیرخا ک ها ی ویرا نه ها ی ا نقطا ب جها نی و جنگ ها ی سرد بین ا لمللی، سبزه ها سر می کشند و به حیا ت د و با ره خویش طبق حو ا ست زما ن و ایجا با ت عصر ، ا دا مه می د هند ، همه چیز در حا ل جوا نه زدن ا ست ، حس ا عتلا ی و طن پر ستی و مبا رزه د رراه و طن د رعقو ل و قلو ب مرد م بیدا ر گر دیده ا ست ،هکذا معلمین ومبشرین، د ر آ گا هی آ ن ها ، نقش خو بی را بجا می گذا رند ، ا ز هر گو شه و کنا ر کشور و جها ن ، حلقا ت و گرو پ ها ی سیا سی با بر نا مه ها ی ، ملی، و نهضت میهنی و فرا گیر سیا سی ، و تفا هم ملی و غیره دا رد که دو ره بلوغ و جو ا نی خو یش را بپیما ید و د ریک د ا یره و سیع سیا سی ، درمقا بل حر یف قد یمی خو یش ((ا گررا ستش را بپر سید ، میر ویم به د زد ی شتر، خمیده نه، بلکه با قد بلند، با سر بلند، همه خو بی ها ی ما را یعنی صدا قت ، پا کی ، مبا رزه ضد فسا د ، رشوه ستا نی فسا د بد ا خلا قی، مبا رزه ضد تو رید و قا چا ق موا د مخدره وغیره را نا دیده میگیرند)) خو درا به طور مقا یسوی در پیش گا ه قضا وت ملی و بین لمللی و جا معه جها نی قرار مید هیم آ نگاه دیده میشود که چه کسا نی ضد منا فع علی کشو ر عمل کر ده ا ست و چه کسا نی علا قمند به اعما ر و آ با دا نی کشو رخو یش، بوده ا ست، ضرو را ست که ا ین با روا رثین حقیقی ا ین کشور در یک رقا بت مشروع وقا نو نی، طبق قو ا نین پذیرفته ملی و بین المللی ، مو فقیت را ا ز آ ن خو د نما یند .
بالا
بازگشت