خوشه چین
آ د ا ب و ر سو م
ا نسا ها ا ز آ غا ز پیدا یش ، طبعیتآ مو جو د ا جتما عی بو ده ا ند و طبق ، قرا ر دا د خا ص و عا م ، د ر شرا یط و ا و ضا ع و ا حو ا ل د ر ز ما ن و مکا ن به ز ند گی آ غا ز و مشتر کآ بر ا ی ا دا مه حیا ت و بقا ی خو یش به مبا رزه بر خو ا سته ا ند، مثلآ د ر مقا بل گر می ، د ر مقا بل سر دی ، د ر مقا بل گر سنگی ، که ا ین ها همه ، د شمن طبعی و مشتر ک ا نسا ن ها بو ده ومتحدا نه ا ز شر ا ین بلا ی طبعی خو ا ستند که خو د را نجا ت بد هند ، و بر ا ی ا دا مه حیا ت خو یش خو ا ستند که و سا یل را به ا ختیا ر خو یش بد ست بیا و رند، تا ا ز مر گ حتمی نجا ت پیدا نما یند ، ا ین و سا یل ا ز قبیل سر پنا ، برا ی نقل و ا نتقا ل ا ز یک محل به محل د یگر ی ، حیوا نا ت را ا هلی سا ختند، بر ا ی د فا ع ا ز شر حیوا نا ت د رنده ، چو ن و سیله ها ی ا ستخوا نی و چو بی و بعدآ فلزی مبا د رت و ر زید ندهکذا د ر سیر ا نکشا فا ت و دست آ ور دها ی بهتر زند گی ، طی قر ن ها ، ا نسا ن ها خو ا ستند که سلسله معیا رها و ا رزش ها را برا ی برخو رد ها ی ا جتما عی ا سا س گذا ر ند که ما آ نرا غا لبآ ا خلا ق نا م می گذا ر یم . ا خلا ق ، آ دا ب و رسو م به یکبا رگی شکل نگر فته ا ست بلکه حا صل طی طر یق هزا رها سا ل ا ست که نسلی به نسلی با لنوبه ما با ید که ا زا ن رعا یت کنیم و برا ی فر دا ها ی ما غنای بیشتر ببخشیم .
مثلآ سلا م دا د ن به بزرگا ن و ا طا عت به مو قع و بجا ا ز بزر گا ن و ا و لیا ی ا مو روهکذا شفقت و نوا زش ، ا ز جا نب آ نها به خو رد سا لان ، آ دا ب و رسو م پسندیده ما ا فغا نها ا ست . آ دا ب سخن گفتن د ر محا فل و مجا لس ،آ دا ب طعا م خو رد ن ، که برا ی آ غا ز ا ز جا نب پد ر و ما د ر با لا ی د ستر خو ا ن برا ی ا و لاد ها یشا ن تو صیه می گر دید آ دا ب را ه ر فتن د ر سر ک و کو چه و با زا ر و جا ده ، ا دا ب و رسو م سپو رت و غیره هر یک ا ز شیو ه ها ی زند گی تحت قیو د و مقررا ت ا جتما عا ت ا نسا نی د رآ و رده شده ا ند ، و ا نسا ن ها، مکلف به ا جرا ی آ ن گر دیده ا ند ، عد م ا جرا ی آ ن گناه نا بخشود نی ا ست ، همه ا ین مقررا ت و رسم و روا ج ها د ر مجموع بخا طرزند گی بهترو ضع گر دیده ا ند و د رطی گذ شت زما ن ا ین عهد و پیما ن ها حا لا ت ا نکشا فی را به خو د می گیر ند . ا ز جمله هزا رها عر ف و عا دت پسندیده که مکلف به ا جرا ی آ ن هستیم ، شو ر بختا نه بگو ییم ، بد بختا نه بگو ییم و یا متأ سفا نه بگو ییم ا ین ا ست که :
د ر کشو رما ، سیا ست به حیث آ دا ب و رسو م ما د ر نیا مده ا ست .
با ید که سیا ست گذا ر ما و آ گا ها ن سیا سی ما بر ا دی نو آ مو زا ن خو د ا ز هما ن آ غا ز تبلیغ میکر دند و د رس مید ا د ند که ، سیا ست ، عبا ر ت ا زهنر شیو ه بکا ر گیر ی ، ا یجا د زند گی بهتر و خو بتربرا ی خو د ، خا نو ا ده خو د و کشو ر خو د ا ست و یا به عبا ره د یگر را ه حل ها ی مشکلا ت و پیچید گی ها ی ا جتما عی ، سیا سی ، ا قتصا دی و فر هنگی ا ست که بر ا ی نجا ت کشو ر ا ز بحر ا ن ها و مصا یب ها د ر تفا هم با همه حلقا ت ا جتما عی و سیا سی بکا ر گر فته میشو د .
ا ز سیا ست هیو لا سا خته شده ا ست ، ا ز سیا ست ما ر کفچه و پلنگ خا ل دا ر سا خته شده ا ست ا ز سیا ست ، مرض کو لرا و عا لم گیر ، سا خته شده ا ست ، ا کثرآ ، سیا ست را به حیث مر ض طا عو ن و کشند ه ا رزیا بی می کنند .
د روغ نیست ، تحت عنوا ن سیا ست، ما هزا رها شخصیت ها ی نا م آ ور و شجا ع و وطن پر ست خو درا د ر دو ره های مختلف شا ها ن مطلقه ، شا هی مشر و طه ، جمهو ری دا ود خا ن و حکو مت تک حزبی ( ح ، د ، خ ، ا ) درین د وره هیچ خا نه ا ز چپ و را ست نبو ده که ما تم به دهن در وا زه ا ش اشکا ن مر دم را جا ری نسا خته با شد و گلیم غم هموا ر نشده با شد و امکا ن دا رد که یگا ن کس ، ا گر ا ز د م شمشیر نجا ت یا فته ا ست خو شا به حا لش .
ببینیم د ر دو ره جها د ا ز جا نب جها دیا ن ، چه کا رها ی با ثمر انجا م پذیر فته ا ست .
گر فتن قد رت سیا سی یک ا مر ضر و ری بو د ، ا نجا م پذ یر فت و لی آ نچه که بیشترضر و ری تر بو د عبا رت بود ا ز حما یه و حفا ظت قد رت بو د که متآ سفا نه ، تما م د ست آ ور د ها ی جها د ضر یب صفر گر دید ، و یا د آ و ری بعد ا ز و قت به عنو ا ن هز یا ن بیش نیست . ا ین بدا ن میما ند که ( شکا ر ا ز دا م شکا رچی رها یی یا فته با شد و به پر وا ز در آ ید و شکا رچی بگو ید که برو خیرا ت سر پدر ما د رم با شی ) جنگ تنظیمی ، گر و پی، قو می ، ملیتی ، سمتی ، مذ هبی ، ز با نی به یک ا مر ضر و ری تبد یل گر دید ، ا ین جنگ ها هزا رها کشته بجا گذا شت ، شهر ها به و یرا نه مبد ل گشت ، تجا و ز به حر یم و نا مو س مر دم ، قا چا ق ا طفا ل ، و فر وش ا عضا ی بد ن ا نسا ن ، کشت تریا ک ، پرو سس ، تو رید و قا چا ق موا د مخد ره ، ا ین ها همه عوا ملی بو ده ا ند که ، زمینه ها ی ر شد و تکثیر خو د را ، تحت قیا دت و حا کمیت مجا هد ین محترم ما یا فته بو د ند ، ا گر ا فتخا ر آ نرا میخو ا هند که بپذ یرند ما برا ی شا ن تبریک میگو ییم ، د یری نگذ شت که گر دا نند گا ن ا صلی قضا یا ی ا فغا نستا ن ، منا فع خو درا بی ثمر بیا بند و در صد د اجا ره دا ر دیگر ی برا یند که قا بل ا طمینا ن با شد ، و لی د رین د فعه به ا شتباه تخم ما ر به عو ض تخم مر غ ، زیر سینه شیخ ما کیا ن ، چپه د م پا کستا نی قرا ر گر فت و ما ر کفچه ( طا لب ) به د نیا آ مد میگو یند که ( چا ه کن د رچا ه ا ست ) ما ر گیر را ما ر میگزد .
ا ین ما ر کفچه زهری ، خیلی به سر عت رشد کر د ، که هر نو ع خز نده ، ر و ینده و د ونده ا ز شر آ ن نجا ت نیا فت ، نه تا ک ما ند و نه در خت نه سبزه ما ند و نه علف ، نه زمین ما ند و نه کوه ، نه خا نه ما ند ، نه قلعه ، نه کلیسا ما ند و نه در مسا ل نه بت ما ند و نه بت خا نه ، نه کا روا ن ما ند ، نه کا ر وا ن سرا ی ، همه ر ا زد ند و بر دند و شکستند ، در دا د ند و سو ختا ند ند .
ز ما نی بو د که غو غا ی چتر دفا عی ، گو ش شنو نده را کر میکر د وعکس العمل ها ی مشا به ، همچنا ن ا ز کشو ر ها ی حر یف ، جا ی خو د را د ر پر و گر ا م ها ی خبر ی پیدا میکرد ، ا نفجا ر مهیب ، یا زده سپتمبر 2001 به ا صطلا ح سر دا را ن عا لم را غا فل گیرکرد و به حیر ت ا ندا خت و فهمیده شد که حر یف پخته و کا روا ز مو ده و تر بیه یا فته ( د ست خو دی ) به را حتی میتوا ند با مشت کو بنده وکا ری به زیر زنخ ( با دا رخو د ) حو ا له نما ید و ا ربا ب د ست حا جت و نیا ز به جا معه جها نی درا ز و ا حسا سا ت عا طفی جها نیا ن را به خو د جلب و طا لب کمک میگر دد ، و د ر فکر بر چیده شد ن ، سا زما ن ا لقا عده و گر وه طا لبا ن می بر آ یند ، د ر خصو ص حل معضله ا صطلا ح ( یا ر قد یم ا سپ زین کرد ه را ) فرا مو ش نبا ید کر د ، د ست حا جت با ز هم به سو ی هما ن یا را ن را ند ه شد ه ا ز ا ر یکه قد رت د را ز میگر دد .
دا لر ا مر یکا یی ، سلا ح ر و سی ریختا ند ن خو ن جو ا نا ن ا فغا ن د ر دا خل خا ک ا فغا نستا ن
سه ضلع یک مثلت را تشکیل می دهد و ز مینه ها ی ، شکست گروه طا لب ووا بستگا ن آ ن آ ما ده می گر دد .
و متعا قب به آ ن مر دما ن تشنه به صلح و آ را مش ، ا مید وا ری ها ی زیا دی را به سر پر ورا نید ند ، که با ید( کنفرا نس بن ) ا ین آ رزو ها را برآ و رده میسا خت و لی ا ز هما ن ا بتدا ی کا را ز زیرکا سه نیم کا سه بر آ مد ( بر نقش ا نسا نها ی رسا لت مند و آ فر ینش د ر مجمو ع قشر آ گاه و ر و شن ضمیر بی تو جو هی صو ر ت پذیرفت ) تهدا ب ، خا م و کچ گذا شته شده ا ست ، که پی آ مد آ نرا به مصا لح آ ینده های کشو رما منفی می بینیم . ا ین بدا ن میما ند که صحیح بو د ن و غلط بو د ن معا د لا ت ا لجبر ی را علا ما ت مثبت و منفی تعین میکند ، هر گا ه علا مه منفی ا شتبا هآ به جا ی علا مت ، مثبت گذا شته شد ، یعنی نتیجه معا دله غلط ثبو ت میگر د د ، بر ا ی حل صحیح معا دله و یا قضیه د و با ره ا ز هما ن آ غا ز ا قد ا م صو ر ت می گیر د .
چیز یکه ا ز ریشه غلط بو ده با شد ، نمیشو د با تغیرا ت ظا هر ی و فر ما یشی به آ ن مشر و عیت بخشید و مر دم را فر یب دا د .
صحه گذا شتن به ا شتبا ها ت و ا دا مه به آ ن ، نه به نفع مر دم ما ا ست نه به نفع جا معه بین ا لمللی .
د رین خصو ص عطف تو جه صو ر ت پذ یرد ا صطلا ح ا ست که میگو یند ( بز د رغم جا ن خو د قصا ب د ر غم چر بو) شکا ر چی ا ول صید مو ر د نظر خو درا ا ز پا می ا ندا زد و بعد برا ی خو رد نش آ غا ز می نما ید ( چقدر مشکل خوا هد بود که صا حب خا نه به همرا ه دزد دهن جوا ل بگیرد)
خنجر زد ند کشو ر ما را تحت عنا و ین مختلف ا ید یو لو ژیک ، ا ز پیش ر وی خنجر زد ند ا ز پشت سر خنجر زد ند ، ا ز بغل چپ خنجر ز د ند و ا ز بغل را ست خنجر زد ند ا ز فر ق سر خنجر ز د ند و ا ز پا ا ند ا ختند ، تن خو ن آ لو د ا ین ما م و طن ، سنگ و چو ب خو ن آ لو د ا ین و طن ، نیا ز به تدا وی دا رد ، نیا ز به پر ستش دا رد و نیا ز به حما یه دا رد و رنه، قصا با ن ا ز چها ر طر ف د ر با لا ی سر لا ش زخمی و تکه تکه ، حا ضر به سلا خی ا ند و هر کس سهم خود را ببرد، ببرد و بخو رد ، شیر به ا ندا زه سهم خود گر گ با پر رو یی و بی چشمی خو د سر خو درا ا ز د ست خو ا هد دا د و رو با ی نا تو ا ن به ا ندا زه تو ا ن خو د نصیب خو ا هند گشت .
" ا فسو س گذ شته حا صل ندا ره"
" بیا بسا زیم، د نیا د وبا ره، د ست به د ست"
" به د ور، ا ز شعا رها، به دور، ا ز ریا ها "
" فردا دو با ره، د ست به د ست، بیا بسا زیم"
" تا کی رنج و محنت تا کی، خشم و نفرت"
" سر به زا نو ی غم، تا کی ا شک حسر ت"
" خشم و کین را، رها کن فر صت رها یست "
" د ا نه ها ی با را ن، ا ز میا ن ا بر ها "
" قطره قطره ها جم بشو یم، تا بسا زیم یک "
چا ر ه جز ا ین نیست که به حقیقت تن د ر ند هیم و حقا یق را آ نطوری که ا ست با ز گو نکنیم و ا گر نکنیم را ه ها ی حل برا ی فردا ها مشکل ا ست ، ا زین گذ رگا ه پر گل و لا ی ، ا نقطا ب جها نی همه کس عبو ر کرده ا ست، کسی ا ز را ه را ست گذ رکرده ا ست و کسی ا زرا ه چپ و عد ه ای هم در میا ن را ه ا ستا ده بو ده ا ند ، و هیچ کسی گفته نمیتوا ند که بگو ید ، پای و پا چه من ا ز گل و لا ی آ لو ده نیست .
کنو ن و ظا یف د ر پیش رو ی قرا ر دا رد که ، جمع ا ز ر و شن فکرا ن ، نخبگا ن و آ گا ها ن سیا سی ، که جبرآ و قهرآ ا ز کشو ر بیر ون را ند ه شده ا ند ، حق آ نها ا ست که د ر سر نو شت آ ینده کشو ر خو یش ، تآ ثیر گذا ربا شند و بد ون حضور آ نها ، د ر عر صه سیا سی و تصمیم گیری در آ تیه کشو ر هیچ کا ری به سر نمیرسا ند و ا گر ا جبا رآ کا ری صو رت می پذیرد به معنی آ ن
ا ست که کلو خ را به آ ب ما ند ه ا ند و را ه بر گشت نا ممکن خوا هد بو د .
و با ید به خو د بیا یند به بز رگ وا ری شا ن ، هما ن طو ریکه ، خیلی مسا یل ضر و ری ، حیا تی به عا دا ت و رسو م د ر جا معه ما پذیر فته شده ا ست ، ز مینه ها ی رشد و ا نکشا ف ، سیا ست را د رشرا یط جد ید آ نطو ریکه نیا ز عصر و زما ن ا ست آ ما ده گر دا نند ، تا همه گا ن فر هنگ سیا سی را به حیث را ه نجا ت آ یند ه ا فغا نستا ن ، و شیو ه بهتر زند گی برا ی ا مرو ز و فردا ی کشو رما ، بپذ یر ند و آ نر ا تبلیغ و تر ویج نما یند .
د و لت مو جود ه تحت قیا دت محتر م آ قا ی کر زی گو یا ا ینکه بر گه مشر و عیت را کما یی کرده ا ست ، قا بل ا حترا م و پذ یرش همگا ن خو ا هد بو د . به ا ین شر ط که زما ن عو ض شد ه ا ست کسی حا ضر نیست به خو د با دا ر ا نتخا ب نما ید، بلکه همه کس آ رز و مند ا ست که زعیم خد مت گا ر به خو د دا شته با شد ، پنچ سا ل دو ره ریا ست جمهو ری د و ره طو لا نی نیست ، ملت ا فغا نستا ن ا ین ا زما یش ها را با رها تکرا ر کرده ا ست و همیش دعا کرده ا ند که پیشوا ی ما نو کر غلا ما ن نبو ده با شد .
کنو ن به جا معه جها نی و علی ا لخصو ص کشو رها یکه د ر قضا ی گذ شته و مو جو د کشو رما د خیل بو ده ا ند و فعلآ حضو ر دا رند ، میخو ا ستند و میخو ا هند که منا فع خو درا د ریا بند، به سنا ریو ی عمل کر دها ی گذ شته و مو جو د تجد ید نظر نما یند و د ر فکر منا فع د و جا نبه خود بر ا یند ، طبعآ منا فع یک جا نبه د یر پا نبو ده و نخو ا هد بو د ، بنآ سرا غ منا فع دو جا نبه د ر وجو د ا هل خبره و آ گا ها ن بر آ یند ، ا عتما به قشر ر و شن فکرو تکیه به مشو ره ها ی ا هل خبر ه و متخصصین ر شته ها ی مختلف ، ا ین سرما یه ها ی، قیمتی و بی نظیر کشو ر، به همه
مشلا ت ملی و بین ا لملی خا تمه می دهد ، طبعآ تما س به هر شی سیا، لبا س آ دم را سیا می سا زد ، تکیه کر دن با لا ی عنا صر سیا ، رو ی آ د م را سیا می سا زد ...... با ا حترا م
بالا
بازگشت